Arecibo - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Obserwatorium w Portoryko. Obserwatorium Arecibo – nieczynny radioteleskop o pojedynczej czaszy o średnicy 305 metrów.

Znajduje się w okolicach miejscowości Arecibo w Portoryko. Był wykorzystywany przez Cornell University, SRI International, USRA oraz Metropolitan University w Portoryko we współpracy z National Science Foundation w badaniach radioastronomicznych, atmosferycznych i radarowych. Dostęp do teleskopu był udzielany jednostkom naukowym na podstawie podań przez niezależną komisję naukową. Od 1963 do 2016 roku był radioteleskopem o największej pojedynczej czaszy na świecie.

Radioteleskop zakończył pracę 10 sierpnia 2020 roku, powodem było urwanie jednej z lin podtrzymujących platformę. 1 grudnia 2020 roku cała wisząca konstrukcja zerwała się.^[1]

Arecibo Light to zabytkowa latarnia morska znajdująca się w mieście Arecibo w Portoryko. Znana jest również pod nazwą Los Morrillos Lighthouse ze względu na swoje położenie na szczycie skalistego cypla znanego jako Punta Morrillos. Latarnia została zbudowana i zapalona w 1898 roku. Była to ostatnia latarnia morska zbudowana na wyspie przez rząd hiszpański.

Konstrukcja jest neoklasyczna, ma kształt prostokąta o wymiarach 12,29 m szerokości i 25,65 m długości, do którego przylega sześciokątna wieża przykryta kopułą z brązu z działającą latarnią. Pierwotna soczewka była soczewką Fresnela trzeciego rzędu, o promieniu 18 mil (29 km). W 1931 r. latarnia została przestawiona na zasilanie elektryczne. Obecnie posiada obiektyw o średnicy 190 mm, który co pięć sekund emituje biały błysk.

Po zautomatyzowaniu latarni w 1964 r. bezobsługowa konstrukcja padła ofiarą rozpadu i wandalizmu. Soczewka Fresnela została uszkodzona w 1975 r., a w 1977 r. zniszczona.

W 2001 r. prywatna firma zakończyła renowację latarni. Do chwili obecnej jest ona użytkowana jako fundacja. Latarnia nosi nazwę Arecibo Lighthouse and Historical Park, w skład którego wchodzą: replika wioski Indian Taino, repliki statków Niña, Pinta i Santa Maria, kwatera niewolników, replika statku pirackiego, jaskinia piratów, mini zoo, różne akwaria słonowodne, plac zabaw i park wodny. W latarni znajduje się małe muzeum, w którym można obejrzeć eksponaty związane z morzem, historią latarni oraz wojną hiszpańsko-amerykańską.

Nie należy mylić tej latarni z latarnią morską na Cabo Rojo, znaną jako Faro de Los Morrillos de Cabo Rojo.^[2]

Teleskop Arecibo to 305-metrowy radioteleskop z reflektorem kulistym, wbudowany w naturalne zapadlisko w Obserwatorium Arecibo, znajdującym się w pobliżu Arecibo w Portoryko. Na wysokości 150 m nad anteną zamontowano odbiornik sterowany za pomocą kabla oraz kilka nadajników radarowych emitujących sygnały. Teleskop Arecibo, ukończony w listopadzie 1963 roku, był największym na świecie teleskopem z pojedynczą aperturą przez 53 lata, aż do momentu, gdy w lipcu 2016 roku został prześcignięty przez Pięćsetmetrowy Teleskop Sferyczny z Aperturą w Guizhou w Chinach.

Teleskop Arecibo był wykorzystywany głównie do badań w dziedzinie radioastronomii, atmosfery i astronomii radarowej, a także w programach poszukiwania inteligencji pozaziemskiej (SETI). Naukowcy chcący korzystać z obserwatorium składali wnioski, które były oceniane przez niezależnych arbitrów naukowych. NASA wykorzystywała również teleskop do programów wykrywania obiektów bliskich Ziemi. Obserwatorium, finansowane głównie przez Narodową Fundację Nauki (NSF) przy częściowym wsparciu NASA, było zarządzane przez Uniwersytet Cornella od ukończenia budowy w 1963 r. do 2011 r., po czym zostało przekazane partnerstwu kierowanemu przez SRI International. W 2018 r. obsługę obiektu przejęło konsorcjum kierowane przez Uniwersytet Centralnej Florydy.

Wyjątkowy i futurystyczny wygląd teleskopu sprawił, że wielokrotnie pojawiał się on w filmach, grach i produkcjach telewizyjnych, m.in. w kulminacyjnej scenie walki w filmie James Bond: GoldenEye (1995). Jest to jedno ze 116 zdjęć zawartych w Złotej Płycie Voyagera. Od 2008 r. znajduje się w amerykańskim Krajowym Rejestrze Zabytków. W 2001 r. ośrodek został uznany za kamień milowy IEEE.

Od 2006 r. NSF zmniejszył swoje zaangażowanie finansowe w obserwatorium, co skłoniło naukowców do domagania się dodatkowego wsparcia finansowego w celu kontynuowania programów. Teleskop został uszkodzony przez huragan Maria w 2017 roku, a w latach 2019 i 2020 ucierpiał w wyniku trzęsień ziemi. Dwa pęknięcia kabli, jedno w sierpniu 2020 roku, a drugie w listopadzie 2020 roku, zagroziły integralności strukturalnej konstrukcji nośnej platformy podwieszanej i uszkodziły antenę. Ze względu na niepewność co do wytrzymałości pozostałych kabli podtrzymujących zawieszoną konstrukcję oraz ryzyko zawalenia się w wyniku kolejnych awarii, co sprawiło, że naprawy stały się niebezpieczne, NSF ogłosił 19 listopada 2020 r., że teleskop zostanie wycofany z eksploatacji i zdemontowany, przy czym radioteleskop i urządzenie LIDAR pozostaną sprawne. Zanim teleskop mógł zostać wycofany z eksploatacji, kilka z pozostałych kabli nośnych uległo krytycznej awarii, a konstrukcja nośna, antena i zespół kopuły wpadły do anteny o 7:55 czasu lokalnego 1 grudnia 2020 roku, niszcząc teleskop.^[3]

Palacio del Marqués de las Claras lub Casino de Arecibo, jak również jest znane, zostało zbudowane w 1888 roku przez Fernando Fernández Umpierre, markiza de las Claras. Pod koniec XIX wieku markiz de las Claras wyróżniał się jako jeden z najbardziej znanych i zamożnych właścicieli posiadłości cukrowych w Puerto Rico. Był znany ze sponsorowania sztuki i wydarzeń kulturalnych.

Po śmierci markiza w 1896 r. pałac, położony w dzielnicy Arecibo, stał się miejscem spotkań arystokratycznej elity Arecibo. Było to miejsce spotkań konserwatywnych polityków Puerto Rico, miejsce dyskusji na temat polityki związanej z finansami i administracją rządową w okresie kolonialnym Hiszpanii w Puerto Rico. Obecnie w pałacu odbywają się ważne wydarzenia społeczne. W 1988 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Neoklasycystyczny projekt fasady wykorzystuje ornamenty, aby odróżnić piano nobile (główne piętro) pałacu od pierwszego piętra. Drugi poziom jest elegancki i wyrafinowany. Asymetryczne wejście wyróżnia się nieco detalami ornamentalnymi.^[5]

Teatr Corregimiento Plaza w Arecibo, Puerto Rico, został zbudowany w 1876 roku jako trzypiętrowy budynek teatralny w stylu klasycyzmu z cegły, znany jako Teatro Oliver lub Oliver Theater. Został wpisany na listę National Register of Historic Places 6 stycznia 1986 roku. W budynku zastosowano mechanizm podnoszący i opuszczający podłogę orkiestry, dzięki czemu przestrzeń można było wykorzystać do różnych celów. Po serii trzęsień ziemi w 1919 r. budynek został przebudowany, a w latach 30. XX w. ponownie go przebudowano. Usunięto wówczas mechanizm poruszający podłogą, skrócono scenę, a balkony zastąpiono nową antresolą. W 1955 r. sala stała się wyłącznie salą kinową z ekranem kinowym. Działał jako kino do 1984 r., kiedy to został zamknięty.^[6]

Gonzalo Marín 101 lub Citibank znajdujący się w Arecibo, Puerto Rico, jest zamieszkałym, prywatnym budynkiem wykorzystywanym do celów komercyjnych, który został wpisany do amerykańskiego Krajowego Rejestru Zabytków 19 listopada 1986 roku.

Budynek znajdujący się przy Calle Gonzalo Marín 101, na południowo-wschodnim rogu Calle Hostos de Arecibo w Arecibo barrio-pueblo, został zbudowany w 1908 roku z przeznaczeniem na siedzibę instytucji bankowych. Przez większość swojej historii budynek ten był zajmowany przez najważniejsze instytucje bankowe w Arecibo.

W latach trzydziestych XX wieku w tym budynku swój oddział otworzył First National City Bank, pierwszy amerykański bank w północno-zachodnim regionie Portoryko. Bank szybko zyskał na znaczeniu, ponieważ stał się centrum finansowym północnoamerykańskich posiadłości cukrowych w regionie Arecibo. Banki w Puerto Rico pomagały utrzymać cukier jako główną linię gospodarki poprzez bezpośrednie finansowanie przemysłu trzciny cukrowej aż do 1950 roku.

Budynek ten reprezentuje przejście między hiszpańskim okresem neoklasycyzmu a nowym, barokowym ruchem architektonicznym, który był już szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych w pierwszej dekadzie XX wieku. Zastosowanie frontonu i ozdobnych listew wokół drzwi silnie kontrastuje z surowością reprezentowaną przez hiszpański neoklasycyzm. Budowla ta jest jedynym przykładem okresu przejściowego między jednym a drugim stylem w Puerto Rico.^[8]

Casa de la Diosa Mita to dom położony w Arecibo barrio-pueblo w Arecibo, Puerto Rico. Dom jest wyjątkowy ze względu na swoją architekturę Beaux-Arts i został wpisany na listę National Register of Historic Places 9 września 1988 roku.

W formularzu rejestracyjnym NRHP stwierdzono, że w przyszłości należy zaktualizować dokumentację NRHP, aby odzwierciedlić znaczenie tego miejsca ze względu na to, kto w nim mieszkał. Mieszkała tam samozwańcza bogini. Mieszkając w tym domu w 1940 roku, Juanita "Mita" García Peraza ogłosiła, że jest Bogiem i założyła Kongregację Mita, która trwa do dziś z siedzibą w Puerto Rico i oddziałami w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze, Panamie, Kostaryce, Meksyku, Salwadorze, Hiszpanii i Republice Dominikany.

Do 2017 r. dom był w ruinie, a to, co pozostało, to skorupa konstrukcji.^[9]

Edificio Oliver w Arecibo, Puerto Rico, został zbudowany w 1914 roku. W budynku mieszczą się biura rządowe gminy Arecibo.

Budynek w stylu Beaux Arts był pierwszym budynkiem wykonanym z żelbetu w Arecibo.

Znajduje się on w centrum miasta, na miejscu dawnego "Domu Króla", wojskowego budynku garnizonowego zbudowanego przez rząd hiszpański w 1765 roku. Po 1868 roku budynek ten stał się gmachem sądu, komendy policji i szkoły publicznej, a następnie został zburzony w 1913 roku. Wkrótce potem w narożnym miejscu wybudowano Edificio Oliver, który był wykorzystywany zarówno jako rezydencja, jak i budynek handlowy. Służył także jako konsulat zagraniczny.

Edificio Oliver został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1986 roku.^[10]