San Juan - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Castillo San Cristóbal to forteca znajdująca się w San Juan w Portoryko. Została zbudowana przez Hiszpanów w celu ochrony przed atakami lądowymi na miasto San Juan. Jest częścią Narodowego Historycznego Obiektu Zabytkowego San Juan.

Castillo San Cristóbal to największa fortyfikacja zbudowana przez Hiszpanów w Nowym Świecie. Kiedy ukończono ją w 1783 roku, zajmowała około 27 akrów ziemi i częściowo okrążała miasto San Juan. Wejście do miasta zamykały podwójne bramy San Cristóbal. Po blisko stu latach względnego pokoju w tym rejonie, część fortyfikacji (około jednej trzeciej) została zburzona w 1897 roku, aby ułatwić ruch w obrębie murów miejskich i poza nimi.

Twierdza ta została zbudowana na wzgórzu znanym pierwotnie jako Cerro de la Horca lub Cerro del Quemadero, zmienionym na Cerro de San Cristóbal dla uczczenia zwycięstw Hiszpanów, którzy wypędzili angielskich i holenderskich intruzów z wyspy o tej nazwie na Małych Antylach. W tamtym czasie stanowiła ona część wyspiarskiego lodowca terytorialnego Puerto Rico.

W Castillo de San Cristóbal znajduje się również pięć cystern, które w czasach kolonii hiszpańskiej służyły do przechowywania wody. Są one bardzo duże (24 stopy wysokości, 17 stóp szerokości i 57 stóp długości) i były używane jako schrony przeciwbombowe podczas II wojny światowej.^[4]

Coliseo de Puerto Rico José Miguel Agrelot jest największą krytą areną w Portoryko przeznaczoną do celów rozrywkowych. Znajduje się na Złotej Mili w San Juan, stolicy wyspy. Portorykańczycy zwykle nazywają ją Choliseo, co jest portmanteau słów "Coliseo" i "Cholito", w nawiązaniu do Don Cholito, jednej z postaci José Miguela Agrelota i pseudonimu samego Agrelota.

Koloseum zostało otwarte 4 września 2004 roku po długiej budowie finansowanej przez rząd Portoryko. Właścicielem obiektu jest Puerto Rico Convention District Authority, publiczna korporacja z Portoryko, a zarządza nim firma ASM Global. Może pomieścić do 18 500 widzów i można do niego dojechać ze stacji Hato Rey systemu Tren Urbano.

W 2005 roku w arenie odbyło się pierwsze wydarzenie WWE typu pay-per-view poza kontynentalnymi Stanami Zjednoczonymi, Kanadą i Wielką Brytanią - New Year's Revolution. W dniu 26 maja 2011 r. arena zajęła 8. miejsce na liście 50 najlepszych obiektów sportowych na świecie i drugie miejsce na półkuli zachodniej pod względem sprzedaży biletów według magazynu Pollstar. Od maja 2013 r. arena gościła ponad 5 milionów widzów, odbyła ponad 600 imprez, z których dochód brutto ze sprzedaży biletów wyniósł około 200 milionów dolarów.

Po uderzeniu huraganu Maria, w sezonie huraganów na Atlantyku w 2017 r., imprezy po połowie września 2017 r. zostały odwołane. Przez pewien czas hala Choliseo była wykorzystywana przez rząd Portoryko jako magazyn i ośrodek wypoczynkowy w celu przygotowania i dystrybucji żywności, wody i artykułów pierwszej potrzeby dla osób poszkodowanych przez najbardziej śmiercionośny i najdroższy huragan w historii Portoryko. W marcu 2018 r. arena wznowiła organizację imprez.^[8]

Castillo San Felipe del Morro Lighthouse, znana również jako Faro de Morro Port San Juan Light w Krajowym Rejestrze Zabytków, a potocznie Faro del Castillo del Morro i Puerto San Juan Light, to latarnia morska na szczycie murów Castillo San Felipe del Morro w Old San Juan. Jest to pierwsza latarnia morska zbudowana w Puerto Rico.

Pierwsza latarnia Castillo San Felipe del Morro została zbudowana w 1846 r. i świeciła światłem wykorzystującym pięć parabolicznych reflektorów. W 1876 roku na szczycie murów fortu zbudowano nową ośmiokątną wieżę z żelaza. W dniu 12 maja 1898 r. wieża została trafiona ogniem artylerii amerykańskiej podczas kampanii portorykańskiej wojny hiszpańsko-amerykańskiej. Latarnia została odbudowana w 1899 roku, ale pojawiły się problemy konstrukcyjne i została zburzona w 1906 roku. Nowa i obecna latarnia została zbudowana w 1908 roku w stylu mauretańskiego renesansu jako "kwadratowa wieża na zamku". Organizowane są publiczne wycieczki do wieży, a Castillo San Felipe del Morro, wraz z Castillo San Cristóbal i większością murów miejskich są częścią Narodowego Historycznego Miejsca San Juan (San Juan National Historic Site), również dostępnego dla zwiedzających.^[9]

Ateneo Puertorriqueño, to instytucja kulturalna w Portoryko. Założona 30 kwietnia 1876 roku, nazywana jest najstarszą instytucją kulturalną Portoryko, jednak w rzeczywistości jest trzecią najstarszą instytucją w Portoryko, a drugą pod względem kulturalnym, po Izbie Adwokackiej Portoryko i Kasynie w Mayagüez.

Jednym z jego założycieli był dramatopisarz Alejandro Tapia y Rivera. Athenaeum jako pierwsze przyznało wyróżnienia i nagrody takim artystom i pisarzom, jak José Gautier Benítez, José de Diego, Manuel María Sama, Francisco Oller, Manuel Fernández Juncos, Lola Rodríguez de Tió i Luis Lloréns Torres.

Athenaeum pełni funkcję muzeum, szkoły, biblioteki i sali widowiskowej dla sztuki w Puerto Rico. Co roku odbywają się tu liczne konkursy, konferencje i wystawy, podczas których prezentowana jest portorykańska sztuka, literatura i muzyka. Od 1937 roku Athenaeum korzysta z pomieszczeń tylko na potrzeby sponsorowanych przez siebie przedsięwzięć. Siedziba Athenaeum znajduje się w Puerta de Tierra, w sąsiedztwie Starego San Juan, w pasie, w którym mieszczą się również "Casa de España", Biblioteka Carnegie, kompleks Kapitolu oraz siedziba Komitetu Olimpijskiego Portoryko.^[11]

Fortín de San Gerónimo de Boquerón to niewielki fort położony przy ujściu laguny Condado, naprzeciwko historycznego sektora Miramar w San Juan, Puerto Rico.

Została zbudowana w XVIII wieku, aby zastąpić mniejszą baterię (zwaną El Boquerón), która stała na najbardziej wysuniętym na wschód krańcu wysepki San Juan. Pierwotna bateria Boquerón była używana przez Hiszpanów do obrony miasta San Juan przed atakami sir Francisa Drake'a w 1595 roku i George'a Clifforda, trzeciego hrabiego Cumberland w 1598 roku, któremu udało się ją zniszczyć podczas ataku. San Gerónimo stał się częścią pierwszej linii obrony San Juan, wraz z Fortín San Antonio i Escambrón Fort, podczas gdy ostatnią linią obrony był potężny Castillo San Cristóbal, który strzegł wejścia do miasta i bronił przed atakami z lądu.^[14]

Catedral Basílica Metropolitana de San Juan Bautista, czyli po angielsku Bazylika Katedralna Metropolitalna Świętego Jana Chrzciciela, jest rzymskokatolicką katedrą archidiecezji San Juan de Puerto Rico. Katedra jest jednym z najstarszych budynków w San Juan, znajdującym się w Old San Juan, najstarszą katedrą w Stanach Zjednoczonych i drugą najstarszą katedrą w obu Amerykach. Mimo że katedra Santa María la Menor w Santo Domingo na Dominikanie jest starszym budynkiem kościelnym, katedra San Juan Bautista była pierwszym kościołem katedralnym w obu Amerykach, ponieważ San Juan, znane wówczas jako Puerto Rico, było pierwszą diecezją w Nowym Świecie, której biskupem w 1511 roku został Don Alonso Manso. Prywatna portorykańska fundacja o nazwie Fundación Protectora de la Catedral Metropolitana de San Juan, Inc. została założona w celu sfinansowania historycznej renowacji budynku i jego skarbów sztuki z okazji 500-lecia w 2021 r. oraz w celu jego ochrony na następne stulecia.^[17]

Luis A. Ferré Performing Arts Center to wielofunkcyjne centrum widowiskowe znajdujące się w barrio Santurce w San Juan, Puerto Rico. Znajdują się w nim trzy główne sale koncertowe i teatralne, w których wystawiane są sztuki teatralne, balet, opery i koncerty. Nazwa została zmieniona w 1994 roku na cześć zmarłego portorykańskiego filantropa, polityka i gubernatora Portoryko, Luisa A. Ferré.

Centrum zostało otwarte 9 kwietnia 1981 roku za rządów gubernatora Carlosa Romero Barceló, po dziesięciu latach planowania, finansowania projektu i budowy. Od tego czasu stało się ono najważniejszym miejscem wystawiania sztuk teatralnych w stolicy Portoryko, prezentując najwyższy poziom teatru komercyjnego w Portoryko, balety i opery, a także goszcząc takich artystów, jak Plácido Domingo i Menudo. Centrum jest siedzibą Portorykańskiej Orkiestry Symfonicznej i corocznego Festiwalu Casalsa.

W styczniu 2019 r. musical Lin-Manuela Mirandy Hamilton rozpoczął swoją trzecią produkcję objazdową w tym miejscu, a Miranda ponownie wcielił się w tytułową rolę Ojca Założyciela i Sekretarza Skarbu, Alexandra Hamiltona, zbierając większe pochwały niż jego pierwotna wersja na Broadwayu. Miranda powrócił do San Juan po dziewięciu latach od czasu, gdy ponownie wcielił się w rolę Usnaviego wyłącznie w San Juan podczas północnoamerykańskiej produkcji objazdowej In the Heights, której jest również autorem.^[18]

Port San Juan jest portem morskim znajdującym się w obszarze metropolitalnym San Juan w Puerto Rico.

Port San Juan" to ogólna nazwa, którą określa się różne obiekty pasażerskie i towarowe znajdujące się na terenach wokół Zatoki San Juan (Bahía de San Juan). Port składa się w sumie z szesnastu nabrzeży, z których osiem jest przeznaczonych dla statków pasażerskich, a osiem dla statków towarowych. Obiekty portowe, oprócz Międzynarodowego Portu Lotniczego Luis Muñoz Marín i promu "Lancha de Cataño", są własnością Puerto Rico Ports Authority.

Zatoka i jej doki znajdują się wzdłuż Kanału San Antonio, wąskiego, żeglownego odcinka Zatoki San Juan, leżącego na południe od Starego San Juan i wyspy San Juan, oraz na północ i zachód od dzielnicy Puerto Rico Convention Center i lotniska Isla Grande. Południową część zatoki i portu tworzą gminy Cataño, Guaynabo i San Juan.^[21]

Kościół San Mateo de Cangrejos w Santurce został zbudowany w 1832 roku jako kaplica. W 1896 roku architekt państwowy Pedro Cobreros, który zaprojektował inne kościoły w Puerto Rico, przebudował jego fasadę i powiększył wnętrze.

Kościół ten różni się od innych w Puerto Rico tym, że nie jest związany z miejskim centrum gminy. W momencie budowy był to kościół parafialny Villa de Cangrejos, ale wraz z rozwojem metropolii Santurce zostało włączone do San Juan, stolicy Portoryko. Budynek znajduje się na najwyższym wzniesieniu Santurce, co pozwala na podziwianie widoku na Santurce, obecnie barrio San Juan.

Jego duża fasada ma dwie wieże, między którymi znajdują się trzy kondygnacje. Cecha ta znana jest jako westwerk (wejście od strony zachodniej z wieżami, przedsionkiem i kaplicą). Jednak w przypadku tego kościoła główne wejście skierowane jest na południe. Do głównego wejścia prowadzą zakrzywione schody. Kościół, zorientowany z północy na południe, odbiega od tradycyjnej orientacji wschód-zachód. Po zachodniej stronie kościoła znajduje się mały dom parafialny zbudowany w tym samym stylu co kościół. Budynki są oddzielone ogrodzeniem i ogrodem.

Główna kondygnacja wnętrza ma formę bazyliki z dwiema bocznymi nawami, które są podzielone arkadą składającą się z sześciu przęseł, opartych na filarach. W każdym przęśle znajduje się małe prostokątne okno.

Pierwotnie nawa miała płaski drewniany dach, który został zastąpiony betonowym z masywnymi, odsłoniętymi belkami betonowymi. Kwadratowa apsyda jest przykryta kopułą, która spoczywa na pendentywach.

Posadzki wykonane są z marmuru i zostały ułożone ukośnie w stosunku do osi głównej. Kościół posiadał nieistniejącą już posadzkę chóru oraz cztery kruchty do oświetlania ołtarza, które zostały zamknięte.

Budynek jest w dobrym stanie, zachowując swój pierwotny charakter. Dwie główne zmiany to rozbudowa zakrystii i instalacja systemu klimatyzacji.^[29]

Zabytkowy cmentarz nadmorski z epoki kolonialnej. Cmentarz Santa María Magdalena de Pazzis to cmentarz z epoki kolonialnej położony w Starym San Juan w Portoryko. Jest to miejsce ostatniego spoczynku wielu najznamienitszych mieszkańców Portoryko. Jego budowa rozpoczęła się w 1863 roku pod patronatem Ignacio Mascaro. Cmentarz znajduje się poza murami fortecy San Felipe del Morro, jednego z najbardziej znanych zabytków wyspy. Średnia wysokość murów wynosi 40 stóp, a ich szerokość waha się od 15 do 20 stóp. Został nazwany na cześć świętej Marii Magdaleny de Pazzi.

Według Rafaela Rodrígueza, kapelana i dyrektora ds. duszpasterstwa na Universidad del Sagrado Corazón w stołecznej dzielnicy Santurce, lokalizacja cmentarza ma kluczowe znaczenie dla portorykańskiego przekonania o oddzieleniu śmierci od życia. W czasach, kiedy rozpoczęto budowę cmentarza, kolonialny rząd hiszpański patrzył na śmierć z lękiem, ponieważ była ona tajemnicą. Dlatego też zdecydowano się wybudować cmentarz z widokiem na Ocean Atlantycki, co miało symbolizować podróż ducha w celu przejścia do zaświatów.^[31]

XVI-wieczny fort i przytulne koktajlbary. Old San Juan to historyczna dzielnica położona w "północno-zachodnim trójkącie" wysepki San Juan. Jej obszar odpowiada z grubsza podrzędnym dzielnicom Ballajá, Catedral, Marina, Mercado, San Cristóbal i San Francisco barrio San Juan Antiguo w gminie San Juan, Puerto Rico. Stare San Juan jest najstarszą osadą w Puerto Rico i historyczną dzielnicą kolonialną miasta San Juan. Ta historyczna dzielnica jest Narodowym Okręgiem Historycznym (National Historic Landmark District) i została wpisana na listę United States National Register of Historic Places jako Old San Juan Historic District. Kilka historycznych budynków i budowli, w szczególności La Fortaleza, mury miejskie oraz zamki El Morro i San Cristóbal, zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1983 roku. Historycznie rzecz biorąc, nieruchomości komercyjne i mieszkalne o mieszanym przeznaczeniu przy głównych ulicach, takich jak Cristo Street, Fortaleza Street od Tanca Street do Governor's Mansion są najcenniejsze w okolicy i utrzymały swoją wartość i stale wzrastały przez kilka lat, pomimo zawirowań gospodarczych w przeszłości.^[34]