Ubud - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pałac w Ubud, oficjalnie Puri Saren Agung, to zabytkowy kompleks budynków położony w Ubud, w regencji Gianyar na Bali w Indonezji.

Pałac był oficjalną rezydencją rodziny królewskiej w Ubud. To właśnie podczas swoich podróży Rsi Markandya otrzymał boskie objawienie, że na Bali ma zakopać pięć cennych metali na zboczu góry, gdzie dziś stoi macierzysta świątynia Besakih. Wraz z grupą wyznawców Rsi Markandya został magnetycznie przyciągnięty do miejsca położonego w centralnej części przedgórza wyspy, które promieniowało światłem i energią. Tym miejscem było Campuhan w Ubud, u zbiegu rzek Wos, i to właśnie tam poczuł się zmuszony do zbudowania świątyni o nazwie Pura Gunung Lebah.

Podczas kolejnych wypraw po Bali Rsi Markandya wybudował wiele innych ważnych świątyń i stworzył wspólny system nawadniania tarasowego krajobrazu, który do dziś jest praktykowany przez rolników. Rsi Markandya zainspirował również powstanie banjar, czyli rady wioskowej odpowiedzialnej za sprawy społeczne i religijne. W zasadzie można powiedzieć, że Rsi Markandya jest odpowiedzialny za powstanie balijskiego hinduizmu w jego najczystszej formie, określanej jako Agama Tirtha lub religia świętej wody.

Obszar Campuhan, odkryty już w VIII wieku, od zawsze cieszył się dużym uznaniem Balijczyków ze względu na swoje ogromne moce duchowe. Nawet nazwa Ubud wywodzi się od terminu ubad, oznaczającego lekarstwo, w odniesieniu do tradycyjnych właściwości leczniczych szeregu roślin, które przypadkowo rosną w tym miejscu. Pokolenia wyznawców hinduizmu pielgrzymowały do rozwidlenia rzeki Wos, aby medytować, kąpać się i zbierać świętą wodę na potrzeby ceremonii świątynnych i rytuałów oczyszczających.

Między Jawą a Bali zawsze istniały więzi, ale to rozpad potężnego niegdyś imperium Majapahit w XV wieku spowodował masowy exodus szlachty na Bali. W konsekwencji na wschodnim wybrzeżu wyspy powstało nowe królestwo o nazwie Gelgel, w którym schronienie znalazło wiele ważnych rodów panujących. Przywiozły one ze sobą spuściznę artystyczną i zasady systemu kastowego.

W XVII wieku na Bali szybko powstawały nowe królestwa, a w Ubud powstało kilka domów królewskich. Jednak w tym okresie doszło również do wielu konfliktów między klanami królewskimi, których ostatecznym celem była supremacja. Książę z Klungkung został wysłany, by stworzyć w Sukawati pałac jako centrum wielkiej władzy i estetycznego piękna. Rzemieślnicy przybyli z całego Bali, aby pomóc w jego budowie, a po jej zakończeniu wielu z nich postanowiło zostać. Dziś Sukawati jest społecznością, która silnie wspiera wszelkie formy artyzmu, a także taniec i muzykę.

Po udanym ustanowieniu władzy w Sukawati, pod koniec XVII w. wysłano strażników pałacowych, aby zabezpieczyli obszar Ubud. Para kuzynów utworzyła rywalizujące ze sobą społeczności w Padang Tegal i dalej na północ w rejonie Taman. Po kolejnych walkach między tymi sąsiednimi wioskami król Sukawati wysłał swoich braci Tjokorde Ngurah Tabanan do Peliatan i Tjokorde Tangkeban do Sambahan, aby założyli pałace z zamiarem kontrolowania tych niespokojnych obszarów.^[1]