Turku - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

700-letni kościół i muzeum. Katedra w Turku – jest kościołem matką Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Finlandii i narodową świątynią kraju. Jest to główny kościół Archidiecezji Turku i siedzibą Arcybiskupa Finlandii Kariego Mäkinena. Jest również uważana za jeden z głównych zapisów fińskiej historii architektury.

Będąc najważniejszym religijnym budynkiem w Finlandii, katedra była świadkiem wielu ważnych wydarzeń w historii narodu i stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych symbolów miasta. Katedra Mieści się w centrum Turku przy Starym Rynku Wielkim (Vanha Suurtori), nad rzeką Aura. Jej obecność wykracza poza zakres lokalnej społeczności przez dźwięk jej dzwonów dzwoniących w południe nadawanych w narodowym radiu. Jest również centralnym dla Finlandii miejscem dorocznego świętowania Bożego Narodzenia.

Katedra została początkowo zbudowana z drewna w późnym XIII wieku, i została poświęcona jako główna katedra Finlandii w 1300, siedziba biskupa Turku. Została poważnie rozbudowana w XIV i XV wieku, głównie używając kamienia jako materiału budowlanego. Katedra została poważnie uszkodzona podczas wielkiego pożaru Turku w 1827, i została odbudowana potem w dużym stopniu.^[3]

Logomo to dawny sklep z maszynami VR, a obecnie obiekt kulturalny w Turku, położony w pobliżu dworca kolejowego. W budynku znajdują się galerie, sceny, restauracja, a także przestrzenie robocze dla firm i artystów. W centrach Logomo, Byrå i Konttori pracuje ponad 400 osób i działa ponad 70 firm. Budynek został otwarty w 2011 r. w ramach obchodów Europejskiej Stolicy Kultury w Turku.

Najstarsza część budynku została zbudowana w 1876 r. jako warsztat maszynowy dla państwowego monopolu kolejowego VR. Od tego czasu budynek był kilkakrotnie rozbudowywany, a w 2011 r. został wyremontowany, aby pełnić funkcję głównego miejsca obchodów Europejskiej Stolicy Kultury w Turku. Wystawami otwierającymi były: "Alicja w krainie czarów" - wystawa fotograficzna, retrospektywa Tom of Finland, "Only a game?" - wystawa UEFA poświęcona piłce nożnej, instalacje wideo Eija-Liisa Ahtila i Isaaca Juliena oraz wystawa Heureki "Fire!Fire!" poświęcona ogniowi.^[4]

Kościół prawosławny w Turku, Finlandia. Cerkiew św. Aleksandry – prawosławna cerkiew w Turku, w eparchii helsińskiej Fińskiego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew została wzniesiona w latach 1839–1846 według projektu Carla Engla, w stylu klasycystycznym. Inspiracją dla jej wyglądu był rzymski Panteon; podobnie jak on świątynia została wzniesiona na planie koła z czterema portykami. Świątynię zbudowano na centralnym placu Turku, na miejscu, gdzie pierwotnie projektowana była budowa ratusza. Decyzję o takiej lokalizacji świątyni podjął Senat Wielkiego Księstwa Finlandzkiego, chcąc uhonorować fundatora budynku – cara Mikołaja I. Zdaniem Piotra Paszkiewicza cerkiew miała sygnalizować potęgę Rosji i jej przewagę w rywalizacji ze Szwecją o wpływy w Skandynawii.^[6]

Kościół w Turku. Kościół Marcina w Turku (Finlandia) jest głównym kościołem parafii Marcina, założonej w 1921 roku. Kościół został poświęcony w 450. rocznicę urodzin Marcina Lutra, 12 listopada 1933 roku. Projektantami kościoła byli architekci Totti Sora i Gunnar Wahlroos. Kościół reprezentuje funkcjonalizm architektoniczny. Kościół Marcina Lutra jest długim kościołem o trzech nawach z bardzo wąskimi nawami bocznymi. Kościół ma swoją własną, wyjątkową praktyczność. Sklepienie kolebkowe dachu jest jedną z najbardziej wyróżniających się cech kościoła. Ołtarz, ambona i dach są godnymi uwagi elementami dzieła architekta Sory. Na szczycie ambony architekt umieścił koronę. Ten sam motyw jest ozdobą tablicy z listą hymnów. Architekci wyraźnie myśleli o kościele jako o królewskiej komnacie dworskiej i dlatego jego podstawowa konstrukcja przypomina bazylikę. Artysta Aarre Aaltonen wykonał pięć dekoracyjnych rzeźb do ambony.^[10]

Wielki plac miejski z historycznym centrum handlowym. Stary Wielki Rynek to średniowieczny plac rynkowy znajdujący się w centrum miasta Turku w Finlandii. Znajduje się on w II Dzielnicy, w bardzo bliskim sąsiedztwie katedry w Turku. Obszar ten był administracyjnym i handlowym centrum Turku od założenia miasta w XIII wieku aż do Wielkiego Pożaru Turku.

Obecnie wzdłuż Starego Wielkiego Placu stoją budynki, ale tylko po stronie południowej, ponieważ bloki po stronie północnej zostały po pożarze zamienione na Porthaninpuisto. Znajdują się tu cztery historyczne budynki, które miasto Turku odrestaurowało do celów kulturalnych: Dwór Brinkkala, Stary Ratusz, Dwór Hjelt i Dwór Juselius. Budynki te zostały w większości zbudowane po pożarze i reprezentują neoklasycyzm.^[11]

Aboa Vetus i Ars Nova to muzeum znajdujące się w centrum Turku, w Finlandii. Muzeum mieści się w budynku znanym jako pałac Rettigów, zbudowanym w 1928 roku. Aboa Vetus prezentuje fragmenty miasta sięgające czasów średniowiecza, natomiast Ars Nova to muzeum sztuki współczesnej.

Muzeum zostało otwarte w 1885 r. jako dwa niezależne muzea. Pierwotnie planowano, że będzie to tylko Ars Nova, muzeum sztuki współczesnej, ale podczas budowy odkryto szereg struktur i artefaktów pochodzących z czasów średniowiecza, a zlecone wykopaliska archeologiczne przekształciły się w Aboa Vetus. Oba muzea zostały połączone w 2004 roku, a Aboa Vetus & Ars Nova jest obecnie jednym z najbardziej popularnych miejsc turystycznych w całym regionie południowo-zachodniej Finlandii.^[12]

Fregata żaglowa ukończona w 1902 r.. Suomen Joutsen to pełnomorski statek o stalowym kadłubie i trzech masztach o kwadratowym olinowaniu. Zbudowany w 1902 roku przez Chantiers de Penhoët w St. Nazaire we Francji jako Laënnec, służył dwóm francuskim właścicielom, zanim w 1922 roku został sprzedany Niemcom i przemianowany na Oldenburg. W 1930 r. został przejęty przez rząd Finlandii, przebudowany na statek szkolny fińskiej marynarki wojennej i otrzymał swoją obecną nazwę. Suomen Joutsen odbył osiem długich rejsów międzynarodowych przed II wojną światową, a następnie służył w różnych jednostkach wsparcia i zaopatrzenia w czasie wojny. Od 1961 r. służył jako stacjonarna szkoła marynarzy dla Fińskiej Marynarki Handlowej. W 1991 r. Suomen Joutsen został przekazany miastu Turku i stał się statkiem-muzeum zacumowanym obok Forum Marinum.^[17]

Biblioteka Miejska w Turku jest miejską biblioteką publiczną w Turku. Biblioteka Główna znajduje się w Dzielnicy VI w centrum miasta. Biblioteka Miejska w Turku prowadzi również kilka filii i dwie biblioteki mobilne. Jest częścią sieci bibliotecznej Vaski, która stanowi połączenie 18 bibliotek publicznych w regionie Finlandia Właściwa.

Początki biblioteki sięgają lat 60. XIX wieku, kiedy to w Turku założono prywatną bibliotekę ludową oraz miejską bibliotekę akademicką. Wkrótce władze miasta przejęły prowadzenie obu bibliotek, a w 1912 r. połączono je, tworząc Bibliotekę Miejską w Turku.

Biblioteka Miejska w Turku jest odpowiedzialna za rozwój regionalny w regionach Finlandia Właściwa i Satakunta. Biblioteki odpowiedzialne za rozwój regionalny mają za zadanie rozwijać środowisko pracy bibliotek publicznych w danym regionie oraz aktualizować umiejętności i wiedzę personelu.^[24]

Kościół św. Katarzyny znajduje się w Nummi, na przedmieściach Turku w Finlandii, w tej samej dzielnicy co Turku Student Village. Reprezentuje starą średniowieczną tradycję budowania kamiennych kościołów. Mimo że został całkowicie zniszczony i przeszedł kilka renowacji, zachował coś ze swojego pierwotnego wyglądu i zachował podstawowy plan średniowiecznego fińskiego kościoła. Budowę rozpoczęto w latach 40. XIII w.; najpierw ukończono zakrystię, a później kościół. Biskup Hemming i biskup Tomasz z Växjö poświęcili kościół 22 stycznia 1351 r.

W 1991 r. kościół otrzymał imię swojej patronki, Katarzyny Aleksandryjskiej. Wcześniej znajdował się on w regionie Kaarina i był znany jako kościół Kaarina. Pierwsza wzmianka o św. Katarzynie Aleksandryjskiej pojawiła się w sygnecie, którym wikariusz Jakub z Nummi potwierdził ówczesną elekcję biskupią. Nummi, które otaczało kościół, stało się jednak w 1939 r. częścią Turku. Kiedy Kaarina stała się własną parafią, kościół zmienił nazwę na kościół św.^[31]

Obserwatorium astronomiczne. Obserwatorium Iso-Heikkilä – fińskie obserwatorium astronomiczne w Iso-Heikkilä – dzielnicy miasta Turku. Obserwatorium zaprojektował profesor fizyki i astronomii Yrjö Väisälä, a jego budowę ukończono jesienią 1937 roku. Początkowo należało do Uniwersytetu w Turku. Posiadało największy wówczas w Finlandii 36-cm teleskop. Väisälä i jego współpracownicy odkryli w obserwatorium ponad 800 planetoid, co było wówczas rekordową liczbą. W latach 50. XX wieku zanieczyszczenie światłem miejskim stało się zbyt duże i Uniwersytet w Turku wybudował nowe obserwatorium Tuorla, natomiast obserwatorium Iso-Heikkilä przekazano społeczności astronomów amatorskich. Obecnie jest użytkowane przez stowarzyszenie astronomii amatorskiej Turun Ursa r.y.

Planetoida (1947) Iso-Heikkilä została nazwana na cześć miejsca, w którym w 1935 roku odkrył ją profesor Väisälä, a w którym niedługo potem powstało obserwatorium. Była pierwszą planetoidą odkrytą w tym miejscu.^[33]

Kościół św. Brygidy i błogosławionego Hemminga jest parafią Kościoła rzymskokatolickiego w Turku, w Finlandii. Budynek kościoła, ukończony w 1966 roku, znajduje się w centrum Turku, przy Ursininkatu. Został konsekrowany na cześć św. Brygidy Szwedzkiej i biskupa Turku Hemminga.

Jest on częścią grupy katolickich budynków parafialnych, które zostały ukończone po 1966 r., w tym biura administracyjnego i rezydencji. Katolicka historia Turku sięga ponad 80 lat wstecz. W 2005 roku parafia liczyła 1194 wiernych, z których większość ma pochodzenie zagraniczne (zwłaszcza imigranci z Azji Południowo-Wschodniej i Polski). Proboszczem parafii jest pochodzący z Polski ksiądz Piotr Gebara SCJ (Bractwo Najświętszego Serca Jezusowego lub Jeesuksen Pyhän Sydämen Veljeskunta). Kościół w Turku ma również powiązania z katolickim zakonem św. Brygidy (birgittalaisluostari).^[34]