Odkryj 50 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w Kolumbii. Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Muzeum Złota (Bogota), Maloka (Bogota) czy Simón Bolívar Park (Bogota).
Poniżej znajdziesz listę miejsc wartych zobaczenia w Kolumbii.
Spis treści
Muzeum Złota, Bogota
Znane również jako: Museo del Oro
Muzeum w Bogocie, Kolumbia. Muzeum Złota w Bogocie – placówka muzealna w stolicy Kolumbii Bogocie, największe i najbogatsze na świecie muzeum sztuki złotniczej kultur prekolumbijskich.
Muzeum zostało założone i jest sponsorowane przez narodowy bank Kolumbii – Bank Republiki (hiszp. Banco de la República), stąd pełna nazwa placówki brzmi: Muzeum Złota Banku Republiki (Museo del Oro del Banco de la República).
Początek zbiorom muzeum dała kolekcja w Sali Posiedzeń Rady (Sala de Juntas) Banku Republiki, prezentowana od 1939. Obecnie zbiory muzealne mieszczą się w dwóch, połączonych ze sobą, budynkach: starszym, z 1968, odnowionym na początku XXI wieku, i nowoczesnym, w którym ekspozycja została otwarta w 2004.
Muzeum prezentuje historię wytopu i obróbki metali oraz historię rzemiosła kultur prekolumbijskich z obszaru dzisiejszej Kolumbii. Ekspozycja i zbiory muzeum zawierają ponad 30 tysięcy obiektów należących głównie do najważniejszych „złotych” kultur rozwijających się na tym obszarze – Tairona, Quimbaya, Tolima, Calima, Sinú i Muisca-Chibcha. Wystawy prezentują nie tylko przedmioty ze złota, ale także z innych metali i surowców.[1]
Adres: Cra. 6 ##15-88, 110321 Bogotá (Santa Fé)
Maloka, Bogota
Muzeum nauki wraz z planetarium. Muzeum Maloka to interaktywne muzeum nauki znajdujące się w Bogocie, w Kolumbii. Zwiedzający mają do dyspozycji wiele różnych eksponatów, które poruszają tematy związane z nauką i technologią.
W muzeum znajduje się 9 sal o różnej tematyce naukowo-technicznej; w sali Telekomunikacja odbywają się interaktywne gry dotyczące systemu binarnego, języka komputerów, działania telefonu komórkowego oraz procesu komunikacji.
Kolejna sala to "Miasto", w której znajdują się różne moduły, w których można obejrzeć trójwymiarowe obrazy Bogoty w okularach, zapoznać się z rozwojem i historią miasta oraz obejrzeć jego model, na którym można zobaczyć wszystkie budynki.
The Human to pomieszczenie, w którym zwiedzający mogą poznać doskonałą maszynę, jaką jest ludzkie ciało.
Sala Wszechświata jest jednym z najpopularniejszych pomieszczeń w muzeum. Zwiedzający mogą w niej przeprowadzać eksperymenty, np. sprawdzać wagę człowieka na planetach Układu Słonecznego.
Nafta, to inne pomieszczenie znajdujące się na drugim piętrze, gdzie można zobaczyć proces eksploracji i eksploatacji tego skarbu oraz jego różne rodzaje i właściwości.
Pokój wodny, w którym poprzez gry i zabawy poznasz właściwości fizyczne i chemiczne tej cieczy; pozostałe to pokój bioróżnorodności oraz pokój dla chłopców i dziewcząt.
W muzeum znajduje się również Strefa Aktywności z grami i zabawami matematycznymi.
W muzeum znajduje się kino kopułowe, w którym wyświetlane są filmy dokumentalne.[2]
Adres: Cra. 68d ###24A-51, 110931 Bogotá (Fontibón)
Simón Bolívar Park, Bogota
Znane również jako: Parque Metropolitano Simón Bolívar
Duży park miejski z jeziorem i placem zabaw. Park Metropolitalny im. Simóna Bolívara, najlepiej znany jako Park Simóna Bolívara, to przestrzeń zielona oraz kompleks rozrywkowo-sportowy położony w centrum miasta Bogoty w Kolumbii.
Nazwa parku pochodzi od nazwiska latynoamerykańskiego wyzwoliciela Simóna Bolívara. Park znajduje się w miejscowości Teusaquillo i jest zarządzany przez Okręgowy Instytut Rekreacji i Sportu (Instituto Distrital de Recreacion y Deporte - IDRD). Park jest jednym z najpopularniejszych parków miejskich w Bogocie.
W parku znajduje się jezioro, na którym można wypożyczyć łodzie wiosłowe, oraz duża przestrzeń na koncerty i imprezy, mogąca pomieścić 140 000 osób.[3]
Adres: Av. Calle 53 y Av. Esmeralda #s/n, 111321 Bogotá (Teusaquillo)
San Felipe de Barajas, Cartagena de Indias
Twierdza z tunelami i ofertą wycieczek. Castillo San Felipe de Barajas – fort w kolumbijskim mieście Cartagena de Indias na wzgórzu San Lazaro.
Pierwsze fortyfikacje w tym miejscu powstały w 1536 roku, był to jednak niewielki fort. W 1586 roku miasto zostało splądrowane przez Francisa Drake’a. Po tym fakcie władze hiszpańskie zaczęły proces rozbudowy umocnień. Cytadela została znacznie rozbudowana w roku 1657 i nazwana wówczas obecnym imieniem na cześć króla Filipa IV.
W roku 1697 twierdza została zaatakowana przez francuskiego korsarza Bernarda Desjeana, Barona de Pointis. Udało mu się wejść do miasta i splądrować je jak wcześniej Drake. W 1741 roku Cartagena została zaatakowana przez Anglików. Jednakże siły hiszpańskie pod dowództwem admirała Blasa de Lezo zdołały obronić fort.
W roku 1763, po upadku Hawany który wzbudził obawy Hiszpanów, twierdzę po raz kolejny rozbudowano. Prace nadzorował inżynier Antonio de Arévalo.
Fort w roku 1984 wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO.[4]
Adres: Cra. 17, 130001 Cartagena
Iglesia de Santo Domingo, Cartagena de Indias
Convento de Santo Domingo to klasztor założony w XVI wieku w mieście Cartagena de Indias, w Kolumbii. Jego kanoniczna nazwa brzmiała "Convento de San Daniel". Do XIX wieku mieściła się tam wspólnota braci z Zakonu Dominikanów. Następnie budynek został wywłaszczony i przekazany diecezji Cartagena, gdzie służył jako seminarium, kolegium, a następnie instytut sztuk pięknych. Niedawno został odrestaurowany. Jest jednym z najważniejszych obiektów turystycznych w mieście.[5]
Adres: Plaza de Santo Domingo, Cartagena de Indias
Castle of San Luis de Bocachica, Cartagena de Indias
Zamek San Luis de Bocachica, był fortecą wojskową, która broniła Cartageny w Kolumbii. Hiszpanie zbudowali go w XVII wieku. Po zniszczeniach wojennych w XVIII wieku, w tym samym miejscu wznieśli nową fortyfikację nadbrzeżną - Zamek San Fernando.
Miejsce na wyspie Tierra Bomba kontrolowało dostęp głębokowodny do portu w Cartagenie przez kanał Bocachica (czyli "małe wejście" w odróżnieniu od Bocagrande, "dużego wejścia").[6]
Cerro Nutibara, Medellín
Wzgórze Nutibara to formacja skalistego wzgórza położona w kolumbijskim mieście Medellin, w geograficznym centrum Doliny Aburrá i na zachodnim brzegu rzeki Medellín. Jest to jeden z niewielu ekosystemów chronionych w Medellín i uważany za jedno z siedmiu "opiekuńczych" wzgórz miasta. Na wzgórzu znajduje się m.in. park rzeźb, Audytorium Carlosa Vieco na wolnym powietrzu oraz Pueblito Paisa - reprodukcja tradycyjnego kolumbijskiego miasteczka. Wzgórze ma 80 metrów wysokości i powierzchnię 333 300 m2. Jego nazwa pochodzi od imienia tubylczego wodza Nutibara.
Początkowo, wraz z przybyciem hiszpańskich konkwistadorów, wzgórze nosiło nazwę "Wzgórze Marcela z Parry", a następnie "Wzgórze Cadavides". W końcu zmieniono jego nazwę na Nutibara, która obowiązuje do dziś.[7]
Adres: Calle 30A # 55-64, Medellín (Belén)
Cali Zoo, Cali
Znane również jako: Zoológico de Cali
Ogród zoologiczny. Ogród zoologiczny w Cali – ogród zoologiczny założony w 1981 roku w mieście Cali w Kolumbii. Ogród ma powierzchnię 10 ha, zamieszkuje go ponad 2500 zwierząt z 233 gatunków.[8]
Adres: Cl. 14, 760045 Cali (Comuna 19)
El Castillo Museum, Medellín
Muzeum i Ogrody El Castillo to kolumbijskie muzeum znajdujące się w dzielnicy El Poblado w Medellín. Oferuje wystawy stałe, między innymi przedmiotów z porcelany i szkła, witraży, antyków, obrazów i rzeźb.
Ekspozycja stała obejmuje dziewięć pomieszczeń i ogród zewnętrzny.[9]
Adres: Carrera 9 32 269, 050014 Medellin (El Poblado)
San Pedro Cemetery Museum, Medellín
Znane również jako: Museo Cementerio San Pedro
Muzeum Cmentarza San Pedro to cmentarz i muzeum znajdujące się w Medellín w Kolumbii. Został zbudowany w 1842 roku, nazwany muzeum w 1998 roku, a w 1999 roku uznany za Pomnik Narodowy Kolumbii. Miejsce to stanowi integralną część dziedzictwa kulturowego i architektonicznego miasta. Jest zarządzane przez Fundację Cmentarza San Pedro.
Pomniki pogrzebowe wznoszone są tu ku pamięci wybitnych postaci w historii Kolumbii. Chociaż miejsce to zalicza się do kategorii rzeźb i architektury funeralnej, zaczęło się ono wyłaniać jako nowe miejsce rozpowszechniania sztuki. Przechowywane są tam lokalne i narodowe kolekcje sztuki, a w noce pełni księżyca odbywają się koncerty, pokazy, opowiadania, przedstawienia teatralne i taneczne.[10]
Adres: San Pedro, Medellin, Antioquia, Colombia Carrera 51 68 68, 050010 Medellin (Aranjuez)
Museo La Tertulia, Cali
Muzeum La Tertulia, dawniej znane jako Muzeum Sztuki Współczesnej La Tertulia, to muzeum sztuki w Cali, w Kolumbii. Posiada ważną kolekcję sztuki amerykańskiej, a zwłaszcza kolumbijskiej. Muzeum składa się z trzech budynków: galerii głównej z 300 dziełami artystów z kraju i zagranicy oraz warsztatami plastycznymi dla dzieci; teatru artystycznego znanego jako Cinemateca; oraz budynku, w którym mieszczą się warsztaty drukarskie i konserwatorskie.
Cinemateca często jest gospodarzem mijających festiwali filmowych, takich jak EuroCine.[11]
Adres: Cra. 1 #5-105, 760045 Cali (Comuna 2)
Rodadero Sea Aquarium and Museum, Santa Marta
Znane również jako: Acuario y museo del mar del Rodadero
Akwarium Morskie i Muzeum Rodadero to publiczne akwarium i muzeum morskie znajdujące się w zatoce Inca Inca Cove przy plaży Rodadero w Santa Marta w Kolumbii. Zostało otwarte w 1965 roku przez kapitana Francisco Ospina Navia. Akwarium jest częścią Krajowej Sieci Muzeów Kolumbii i częścią ACOPAZOA, kolumbijskiego oddziału Światowego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów. Akwarium jest dostępne głównie łodzią motorową. Posiada 13 basenów z bezpośrednim dostępem do Morza Karaibskiego oraz 15 szklanych akwariów, w których znajduje się ponad 805 zwierząt, w tym rekiny, żółwie morskie, delfiny, lwy morskie, skorupiaki, ryby i ptaki morskie, z których 98% pochodzi z tego obszaru.
W akwarium znajduje się również część muzealna, w której eksponowane są okazy poddane sekcji i sprzęt żeglarski, a także wystawa poświęcona przedkolumbijskiej kulturze Taironów i ich związkom z morzem.[12]
Adres: Carrera 1 No. 7 - 69, Santa Marta
Cristo Rey, Cali
Cristo Rey to posąg o wysokości 26 metrów znajdujący się w Cerro de los Cristales w wiosce Los Andes, na zachód od miasta Cali, Valle del Cauca, Kolumbia. Wzgórze zostało tak nazwane ze względu na dużą ilość kwarcu, który można było zebrać w okolicy.
W niedzielę 25 października 1953 r. na szczycie pomnika umieszczono wizerunek Chrystusa, aby uczcić pięćdziesiątą rocznicę zakończenia Wojny Tysiąca Dni. Wykonany jest z żelaza i betonu, ma masę 464 ton i wysokość 26 m, z czego 5 m przypada na cokół.[13]
Adres: Via a Cristo Rey, 760008 Cali
Playa Grande, Santa Marta
Plaża, Zajęcia na świeżym powietrzu, Park
Bahia Concha, Santa Marta
Plaża
Adres: Bahía Concha, Santa Marta
Nevado del Ruiz, Park Narodowy Los Nevados
Wulkan w Kolumbii. Nevado del Ruiz – wulkan w Kolumbii, położony w Kordylierze Środkowej.
W dniu 13 listopada 1985 roku nastąpiła erupcja wulkanu Nevado del Ruiz („Uśpiony Lew”). Strumienie piroklastyczne stopiły pokrywę lodowcową na szczycie. Powstałe lawiny błotne spłynęły w dół stoku z dużą prędkością, pokrywając obszar do 100 km od epicentrum, w niektórych miejscach ponad 50-metrową warstwą.
Kataklizm zniszczył wiele domów i miast. Miasto Armero, w którym zginęło około 21000 osób (spośród 28700 ofiar) zostało całkowicie pokryte warstwami gorącego mułu. Rannych zostało 25 000 osób, ponad 60 000 straciło dach nad głową, dotarcie do tysięcy ciał pokrytych warstwą błota (w wielu miejscach dochodzącą do 10 metrów) było niemożliwe. Na jednej ze zbiorowych mogił, wzniesionej na miejscu zniszczonego domu widnieje napis „Tu spoczywa Enrique Neyra Escobar wraz z żoną Marią Ortiz i z dziećmi Angelą, Amandą, Enriquem, Juanem, Luisem, Manuelą i Nelly”. Nad tymi grobami modlił się papież Jan Paweł II podczas swojej wizyty w Kolumbii w 1986.
Wybuch wulkanu Nevado del Ruiz uważany jest za największą katastrofę związaną z erupcją wulkanu w XX wieku (największe zniszczenia przyniósł wybuch Montagne Pelée).[14]
Laureano Gómez bridge, Barranquilla
Oficjalny most Laureano Gómez, który został popularnie nazwany na cześć jego promotora Alberto Pumarejo jako most Pumarejo, to most w Kolumbii, zbudowany nad rzeką Magdaleną, aby połączyć Park Drogowy Wyspy Salamanki i miasto Barranquilla. Most został zaprojektowany przez Riccardo Morandi i zbudowany przez włosko-kolumbijską grupę w latach 1970-1974. Cały most opiera się na palach, które sięgają 30 metrów poniżej poziomu wody. Jego długość wynosi 1500 metrów, szerokość 12,5 metra, a główne przęsło 140 metrów.
Most Pumarejo, który już na etapie projektowania wzbudzał kontrowersje ze względu na swoje słabe parametry techniczne, a zwłaszcza ograniczoną skrajnię, co uniemożliwiało rozwój żeglugi rzecznej na rzece Magdalenie, został zastąpiony 20 grudnia 2019 roku nowym mostem Alberto Pumarejo. Stary most zostanie prawdopodobnie zburzony, przynajmniej jego środkowa część, która uniemożliwia żeglugę rzeczną.[15]
Nevado del Tolima, Park Narodowy Los Nevados
Klasyczny wulkan z trasami wspinaczkowymi. Nevado del Tolima – stratowulkan w środkowej Kolumbii, w departamencie Tolima, w Kordylierze Środkowej, na terenie parku narodowego Los Nevados. Wysokość wulkanu wynosi 5215 m n.p.m.
Nevado del Tolima jest wulkanem czynnym. Ostatnia zaobserwowana erupcja miała miejsce w 1943 roku.[16]
Queen Mary Cathedral, Barranquilla
Znane również jako: Catedral metropolitana María Reina de Barranquilla
Katedra Królowej Maryi zwana też Metropolitalną Katedrą Królowej Maryi to kościół katedralny kultu katolickiego poświęcony Najświętszej Maryi Pannie. Katedra znajduje się w centralnej części Barranquilli, w Kolumbii, po zachodniej stronie Plaza de la Paz, gdzie znajduje się punkt zerowy miasta. Katedra znajduje się na terenie rzymskokatolickiej archidiecezji Barranquilla, jest siedzibą arcybiskupa i katedrą parafialną.[17]
Bioparque Los Ocarros, Villavicencio
Znane również jako: Bioparque los Ocarros
Bioparque Los Ocarros lub Los Ocarros to park zoologiczny znajdujący się w mieście Villavicencio w Kolumbii. W bioparku znajdują się zwierzęta z regionu i ściśle współpracuje się z władzami środowiskowymi w celu ochrony lokalnej fauny.
Teren Los Ocarros o powierzchni 5,5 ha (14 akrów) podzielony jest na 7 różnych sekcji z 38 siedliskami, które są domem dla około 181 gatunków zwierząt. W parku biologicznym znajduje się również sztuczne jezioro, które jest domem dla wielu żółwi, ryb i ptaków.[18]
Adres: Km 5 Via A Restrepo, Villavicencio
Captain Antonio Ricaurte House Museum, Villa de Leyva
Muzeum Domu Kapitana Antonio Ricaurte to muzeum historyczne znajdujące się w Villa de Leyva w Kolumbii. Muzeum poświęcone jest pokazaniu różnych narzędzi i broni używanych w czasach kolonialnych w Kolumbii, a także historii kraju.[19]
Adres: Cl. 15 #8115, 154001 Villa de Leyva
Barranquilla Colombia Temple, Barranquilla
Świątynia Barranquilla Colombia jest świątynią Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w Puerto Colombia, Kolumbia.[20]
Cathedral of Cúcuta, Cúcuta
Znane również jako: Catedral de Cúcuta
Katedra San José de Cúcuta to katolicka katedra w mieście Cúcuta. Znajduje się w centrum miasta, przed parkiem Santander i w pobliżu ratusza. Uważana jest za historyczne i kulturalne serce miasta. Katedra jest siedzibą biskupa Cúcuta i stała się głównym kościołem diecezji Cúcuta 29 maja 1959 roku, kiedy to została konsekrowana przez papieża Pio XII. Jest to kościół w stylu romańskim, z imponującą fasadą z kamiennego forniru.[21]
Adres: Av. 5 #10-73, 540006 Cúcuta
Our Lady of Poverty Cathedral, Pereira
Znane również jako: Catedral de Nuestra Señora de la Pobreza de Pereira
Katedra Matki Bożej Nędzy, zwana też Katedrą Pereira, to kościół katedralny kultu katolickiego w mieście Pereira, stolicy departamentu Risaralda w południowoamerykańskim kraju Kolumbia. Katedra jest poświęcona Najświętszej Maryi Pannie pod wezwaniem Matki Bożej Ubóstwa.
Jest to główny kościół diecezji Pereira. Został podniesiony do rangi katedry 18 grudnia 1952 r. bullą papieża Piusa XII.
Znajduje się on po zachodniej stronie Plaza de Bolivar, między Calles 20 i 21 na południe od Carrera 7, w centrum miasta.[22]
Adres: Cra. 7, Pereira
Lake Iguaque, Villa de Leyva
Znane również jako: Laguna de Iguaque
Jezioro w Kolumbii. Jezioro Iguaque to jezioro położone w departamencie Boyacá w Kolumbii. W 1977 r. jezioro i jego okolice zostały uznane za rezerwat flory i fauny.[23]
Adres: 5. 706500, -73. 457056, Villa de Leyva
César Gaviria Trujillo Viaduct, Pereira
Znane również jako: Viaducto César Gaviria Trujillo
Most w Kolumbii. Wiadukt César Gaviria Trujillo to most wantowy łączący sąsiadujące ze sobą miasta Pereira i Dosquebradas w Risaralda w Kolumbii. Jest to jeden z najdłuższych mostów wantowych w Ameryce Południowej, a w chwili ukończenia budowy w 1997 roku zajmował 20. miejsce na świecie.
Całkowita długość mostu wynosi 440 metrów, w tym przęsło środkowe ma 211 metrów. Posiada cztery pasy ruchu i dwa chodniki, co daje całkowitą szerokość 26 metrów. Most ma dwie wieże (materiał betonowy) o wysokości 56 metrów nad pomostem (konstrukcja stalowa), który z kolei ma maksymalną wysokość 55 metrów nad rzeką Otún.
Most został zbudowany przez konsorcjum brazylijsko-niemieckie (konsorcjum Andrade Gutierrez i Walter Bau AG), przy wsparciu firm francuskich i portugalskich. Produkcję konstrukcji stalowej zlecono firmie Industrias Metalurgicas Van Dam w Wenezueli. Budowa mostu trwała trzy lata i zakończyła się w 1997 r., a jej koszt wyniósł 58 mln USD. Podczas budowy zginęło dwunastu robotników.
Most miał znaczący wpływ na zmniejszenie natężenia ruchu w obu miastach. Skrócił czas przejazdu między nimi nawet o 40 minut, dzięki temu, że nie trzeba było zjeżdżać na dno doliny rzeki. Miał on również istotny wpływ na region, dzięki poprawie połączeń transportowych między Manizales, Armenią i Pereirą.
Most zyskał złą sławę jako miejsce samobójstw. Od czasu ukończenia budowy do lipca 2005 r. 88 osób zakończyło życie, skacząc z mostu, w tym mieszkańcy sąsiednich departamentów, których przyciągnęła wysoka i łatwo dostępna konstrukcja. Dwie osoby przeżyły upadek, w jednym przypadku lądując w drzewie guadua rosnącym nad rzeką. W szczególnie wstrząsającym epizodzie w 2003 r. kobieta zrzuciła z mostu swoją 2-letnią córkę, po czym sama skoczyła z 7-miesięczną córeczką. W 2008 r. rząd Pereiry zażądał wybudowania pewnego rodzaju barier wzdłuż krawędzi mostu, a od czasu ich wybudowania nikt nie skoczył z mostu.
Most nosi imię urodzonego w Pereirze Césara Gavirii Trujillo, prezydenta Kolumbii w latach 1990-1994.[24]
Adres: Av 30 de Agosto, Pereira, Risaralda, Pereira
Sol Muisca, Villa de Leyva
Znane również jako: Parque Arqueológico de Monquirá
El Infiernito, to prekolumbijskie stanowisko archeoastronomiczne położone na Altiplano Cundiboyacense na obrzeżach Villa de Leyva, Boyacá, Kolumbia. Składa się z kilku wałów ziemnych otaczających zestaw menhirów; kilka kopców pogrzebowych są również obecne. Miejsce to było centrum ceremonii religijnych i duchowych obrzędów oczyszczania, a także służyło jako obserwatorium astronomiczne.[25]
Adres: Via a Fundadores, 154007 Villa de Leyva
Santander Park, Cúcuta
Znane również jako: Parque Santander
Park Santander znajduje się w Cúcuta, w Kolumbii. Park graniczy z 5. i 6. aleją oraz 10. i 11. ulicą. Wcześniej znajdował się tam Wielki Plac San José de Guasimales, miejsce, w którym odbywały się główne imprezy i spektakle publiczne w Cúcucie. W centrum parku znajduje się brązowy pomnik urodzonego w Cúcucie Francisco de Paula Santandera, wykonany przez niemieckiego rzeźbiarza Carla Bornra i odsłonięty 5 sierpnia 1890 roku.
Na obrzeżach parku znajdują się katedra San José i ratusz w Cúcuta.[26]
Adres: Avenida 5, Cúcuta
Francisco de Paula Santander International Bridge, Cúcuta
Międzynarodowy Most Francisco de Paula Santander to most drogowy łączący Kolumbię z Wenezuelą przez rzekę Táchira. Jeden z pięciu mostów przecinających granicę między tymi dwoma krajami, ma około 210 metrów długości, dwa pasy ruchu i szerokość 7,3 metra.
Łączy Cúcuta w północnym Santander, Kolumbia, i Ureña w Táchira, Wenezuela. Jej nazwa pochodzi od nazwiska Francisco de Paula Santander.
W 2019 r. most został fizycznie zablokowany przez armię wenezuelską.[27]
Dosquebradas, Pereira
Miasto w Kolumbii. Dosquebradas – miasto w zachodniej Kolumbii, w departamencie Risaralda. Około 192 tys. mieszkańców.[28]
Lake Otún, Park Narodowy Los Nevados
Znane również jako: Laguna del Otún
Jezioro Otún to małe jezioro w Parku Narodowym Nevados, w departamencie Risaralda w Kolumbii. Znajduje się na wysokości 3 900 m n.p.m. i ma powierzchnię 1,5 km2. Jezioro jest pochodzenia lodowcowego i jest zasilane przez wody roztopowe z Nevado Santa Isabel. Jezioro Otún jest źródłem rzeki Otún, która dostarcza wodę pitną do miast Pereira i Dosquebradas.
Jezioro Otún jest ważnym miejscem lęgowym dla kilku zagrożonych lub ginących gatunków ptaków, w tym kolumbijskiej kaczki strumieniowej (Merganetta armata columbiana), kolumbijskiej kaczki wzdręgowej (Oxyura jamaicensis andina), andyjskiego teala (Anas andium) i andyjskiego bekasa (Gallinago jamesoni).
W jeziorze Otún występuje duża populacja pstrąga tęczowego, wprowadzonego do wędkarstwa rekreacyjnego i stanowiącego główną atrakcję dla odwiedzających jezioro.[29]
Estadio La Independencia, Tunja
Estadio La Independencia to stadion wielofunkcyjny w mieście Tunja w Kolumbii. Obecnie rozgrywane są na nim głównie mecze piłki nożnej. Stadion może pomieścić 25 000 osób i znajduje się na wysokości 2800 metrów nad poziomem morza. Na tym stadionie swoje mecze domowe rozgrywają drużyny Boyacá Chicó i Patriotas.
Po zdobyciu przez Boyaca Chicó tytułu mistrza kategorii Primera A Apertura 2008 w czerwcu 2008 roku i automatycznym zakwalifikowaniu się do Copa Libertadores 2009, stadion miał zostać rozbudowany, aby osiągnąć minimalną liczbę 20000 miejsc, wymaganą przez CONMEBOL do organizacji meczów międzynarodowych. Prace nad rozbudową rozpoczęły się w grudniu, ale przebiegały wolniej niż zakładano. Mimo to renowacje zostały zakończone przed pierwszym meczem Chicó na La Independencia, przeciwko brazylijskiemu Gremio.
Od początku 2017 roku wprowadzono na nim ulepszenia w związku z udziałem Patriotas F.C. w Copa Sudamericana 2017. Stadion był głównym miejscem wydarzeń muzycznych i kulturalnych, w tym koncertów międzynarodowych piosenkarzy, takich jak Marc Anthony, Alejandro Fernández i inni.[30]
Adres: Villa Olimpica, Tunja
Quimbaya Museum, Armenia
Muzeum Quimbaya to muzeum znajdujące się w Armenii w Kolumbii, zaprojektowane przez kolumbijskiego architekta Rogelio Salmonę. Posiada dużą kolekcję prekolumbijskich wyrobów artystycznych, około 390 złotych przedmiotów, 104 wyroby garncarskie, 22 rzeźby kamienne, rzeźby w drewnie i inne przedmioty, głównie z prekolumbijskiej cywilizacji Quimbaya, Embera i innych plemion amerindiańskich. Jednymi z najważniejszych eksponatów są złote Poporos i wazy zoomorficzne. Większość z nich została zachowana dla ekspertów z Muzeum Złota w Bogocie. W salach wystawowych, wraz z innymi zabytkami ceramiki, kamienia, muszli, drewna i tkanin, przedmioty te, wykonane z tego, co dla kultur tubylczych było świętym metalem, świadczą o życiu i myśleniu różnych społeczeństw, które zamieszkiwały tereny dzisiejszej Kolumbii przed nawiązaniem kontaktu z Europą.
Bank Republiki rozpoczął działalność w 1939 roku, pomagając chronić dziedzictwo archeologiczne Kolumbii. Muzeum Złota i Muzeum Quimbaya to jedne z jego głównych osiągnięć.[31]
Casa del Fundador, Tunja
Casa del Fundador Gonzalo Suárez Rendón to muzeum i pomnik w Tunji, stolicy stanu Boyacá w Kolumbii. Znajduje się na centralnym placu Tunji, zwanym Plaza Bolívar, ale historycznie nazywanym Plaza Suárez Rendón, na cześć założyciela miasta Gonzalo Suárez Rendón, który założył Tunję dla Korony Hiszpańskiej 6 sierpnia 1539 roku. Budynek kolonialny, uznany za zabytek w 1959 r. i przeznaczony na muzeum w 1965 r., jest jedynym zachowanym w Ameryce Łacińskiej domem założyciela miasta, którego budowę rozpoczęto w 1540 r.[32]
Cathedral of the Holy Family, Bucaramanga
Katedra Metropolitalna Świętej Rodziny w Bucaramanga to katedra katolicka znajdująca się w kolumbijskim mieście Bucaramanga, w departamencie Santander. Na uwagę zasługują marmurowe krzesła i ołtarz główny, witraże i kilka obrazów religijnych autorstwa Luisa Alberto Acuña i Óscara Rodrígueza Naranjo.
Viaducto De La Novena, Bucaramanga
Wiadukt prowincjonalny znajduje się w Bucaramanga, w północno-wschodniej Kolumbii. Jest to most wantowy łączący sektory Calle 45 z Carrera 9a i Ciudadela Real de Minas. Budowa miała trwać od 18 do 22 miesięcy, ale zajęła 53 miesiące i została oddana do użytku 9 kwietnia 2015 r. Most ma długość 550 m, dwa betonowe filary o wysokości 130 m i pomost o szerokości 30 m.
Most został wstępnie zaprojektowany przez inżyniera Alfredo Santandera Palaciosa. Ostateczny projekt budowlany został wykonany przez hiszpańską firmę Carlos Fernández Casado, S.L. Oficina de Proyectos. Przetarg na jego budowę wygrało Consorcio Internacional Viaducto Carrera Novena, konsorcjum utworzone przez firmy Sig Southwestern International Group S.A. z Kolumbii i Mexicana de Presfuerzo S.A. de CV (MEXPRESA) z Meksyku.
Girón, Bucaramanga
Miasto w Kolumbii. Girón – miasto w północno-wschodniej Kolumbii, w departamencie Santander. Liczba mieszkańców wynosi 151 479 osób.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, spożywczy oraz rzemieślniczy.[33]
Estadio Departamental Libertad, Pasto
Estadio Departamental Libertad to wielofunkcyjny stadion w Pasto, w Kolumbii. Obecnie jest używany głównie do rozgrywania meczów piłki nożnej i jest stadionem macierzystym Deportivo Pasto. Stadion mieści 20 000 osób i został zbudowany w 1955 roku.
W 2007 roku Pasto zakwalifikowało się do Copa Libertadores, więc stadion został rozbudowany, aby spełnić wymogi CONMEBOL. Rozbudowano trybunę północną, co pozwoliło uzupełnić czaszę stadionu i sprawiło, że każda strona stała się dwupoziomowa, ponieważ przed remontem strona północna była półotwarta i miała tylko jeden poziom.
W 2019 r. pomalowano rzędy siedzeń, zmodernizowano oświetlenie, odnowiono szatnie i zainstalowano duży ekran telewizyjny. Remonty zakończyły się w grudniu 2019 roku. Wykorzystano około 20 milionów dolarów COL.[34]
Adres: El Fortín, Pasto
Bazylika Katedralna Matki Bożej Różańcowej, Manizales
Znane również jako: Catedral basílica de Nuestra Señora del Rosario de Manizales
Katedra w Manizales, Kolumbia. Bazylika Katedralna Matki Bożej Różańcowej w Manizales lub krócej Katedra w Manizales – rzymskokatolicki kościół w Manizales. Jego mierząca 106 m wieża jest najwyższą wieżą kościelną w Kolumbii.
Świątynia nosi od 26 listopada 1951 roku tytuł bazyliki mniejszej, nadany jej przez papieża Piusa XII.[35]
Adres: Plaza de la Catedral, Manizales
Torre de Herveo, Manizales
Torre de Herveo, znana również jako Torre del Cable, to drewniana kolumbijska wieża kratowa, która była najwyższą z wież nośnych Kolei Linowej Manizales - Mariquita. Torre de Herveo działała od 1922 do 1961 roku. Obecnie służy jedynie jako pomnik i jako środek transportu. Inżynierem, który zbudował wieżę, jest James Lindsay. Do budowy tej wysokiej wieży użyto drewna, a zbudowano ją z około 1 470 bloków drewna z drzew Guaiac, Mahoń, Bay i Comino.[36]
Cojines del Zaque, Tunja
Cojines del Zaque to stanowisko archeologiczne Muisca znajdujące się w mieście Tunja w stanie Boyacá, które w czasach Konfederacji Muisca nosiło nazwę Hunza. Cojines to dwa okrągłe kamienie używane w religii Muisca do oddawania czci bogu słońca Sué i jego żonie, bogini księżyca Chía. Kiedy przybyli hiszpańscy konkwistadorzy, nazwali je Cojines del Diablo.[37]
Museo de Arte del Tolima, Ibagué
Museo de Arte del Tolima to muzeum sztuki znajdujące się w Ibagué, stolicy departamentu Tolima w Kolumbii. Znajdują się w nim dzieła sztuki kolumbijskiej i współczesnej sztuki latynoamerykańskiej. Muzeum zostało założone przez artystów Dario Ortiza, Julio Cesara Cuitivę, Margareth Bonillę Morales i innych i otworzyło swoje podwoje dla publiczności w grudniu 2003 roku. Muzeum oferuje zwiedzającym znaczącą kolekcję stałą, a także programy edukacyjne i kulturalne.
Dzieła ze stałej kolekcji obejmują Epifanio Garay, Ricardo Acevedo Bernal, Jesús Rafael Soto, Carlos Cruz-Díez, Leonora Carrington, Alejandro Obregón, Fernando Botero, Édgar Negret, Julio Fajardo, Dario Ortiz, José Bedia, Ricardo Borrero Álvarez, José María Espinoza, Armando Villegas, dzieła artystów kolumbijskich i latynoamerykańskich.[38]
Calarca, Armenia
Znane również jako: Calarcá
Miasto w Kolumbii. Calarcá – miasto w Kolumbii, w departamencie Quindío.[39]
Galeras, Pasto
Wulkan w Kolumbii. Galeras – aktywny wulkan w południowo-zachodniej Kolumbii, położony w paśmie Kordyliery Środkowej, 9 km od miasta Pasto, stolicy departamentu Nariño. W jego otoczeniu znajduje się rezerwat florystyczny i faunistyczny. Nazwę wulkanowi nadali hiszpańscy konkwistadorzy, dlatego że jego sylwetka przypominała im sylwetki więźniów skazanych na roboty przymusowe w Hiszpanii. Tubylcy nazywali go Urcunina co znaczy góra ognia.[40]
Plaza de Toros de Manizales, Manizales
Plaza de Toros de Manizales to arena walk byków znajdująca się w mieście będącym jej homonimem, w centrum Kolumbii. Obecnie odbywają się tam walki byków podczas dorocznych targów w Manizales w styczniu, imprezy muzyczne i w mniejszym stopniu wydarzenia sportowe.[41]
Adres: Cra 27 # 10A-04, Manizales
Los Fundadores, Villavicencio
Relaks w parku, Park
Adres: Avenida 40 # 65, Villavicencio - Meta, Villavicencio
Museo Taminango, Pasto
Muzeum
Sikuani, Villavicencio
Relaks w parku, Park
Adres: Avenida circunvalar con Carrera 19, Villavicencio
Jardin botanical butterfly reserve, Armenia
Ogród Botaniczny w Quindío jest skupiskiem wiejskich posiadłości w departamencie Quindío. Posiada ośrodek badań naukowych i edukacji ekologicznej zlokalizowany w mieście Calarcá; jest to pierwszy legalnie utworzony w Kolumbii, założony w 1978 roku przez Alberto Gómeza Mejíę, organizację OIKOS, Uniwersytet w Quindío oraz Klub Ogrodniczy Armenia.
Adres: KM4 Via al Valle del Cauca, Armenia
Museo de Arte del Tolima, Ibagué
Muzeum sztuki, Muzeum
Adres: Carrera 7 No 5-93, Ibagué