Seul - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pałac z ceremonią Gwardii Królewskiej. Deoksugung, znany również jako Gyeongun-gung, Deoksugung Palace lub Deoksu Palace, jest otoczonym murem kompleksem pałaców w Seulu, który był zamieszkiwany przez członków koreańskiej rodziny królewskiej w czasach monarchii Joseon aż do aneksji Korei przez Japonię w 1910 roku. Jest to jeden z "Pięciu Wielkich Pałaców" zbudowanych przez królów z dynastii Joseon i uznany za miejsce historyczne. Budynki są w różnym stylu, w tym niektóre z naturalnego drewna kryptomerii, malowanego drewna i stiuku. Niektóre budynki zostały wzniesione z kamienia, aby odtworzyć zachodnie budowle pałacowe.

Oprócz tradycyjnych budynków pałacowych znajdują się tu także zalesione ogrody, pomnik króla Sejonga Wielkiego oraz Narodowe Muzeum Sztuki, w którym organizowane są specjalne wystawy. Pałac znajduje się w pobliżu stacji City Hall.

Deoksugung, podobnie jak pozostałe "Pięć Wielkich Pałaców" w Seulu, został poważnie uszkodzony w okresie kolonialnym Korei. Obecnie pozostała tylko jedna trzecia budowli, które stały przed okupacją.

Pałac Deoksugung jest wyjątkowy wśród koreańskich pałaców. Znajduje się w nim nowoczesny ogród i fontanna w stylu zachodnim. Zmiana warty królewskiej przed Daehanmun (Bramą) jest bardzo popularnym wydarzeniem dla wielu zwiedzających. W czasach dynastii Joseon straż królewska była odpowiedzialna za otwieranie i zamykanie bramy pałacu. Na zewnątrz pałacu znajduje się malownicza droga z kamiennym murem.

Przejście Deoksugung Stonewall jest sercem popularnego mitu miejskiego w Seulu, ponieważ mówi się, że wszystkie pary, które przejdą tą drogą, są skazane na rozstanie.^[3]

Park rozrywki w Seulu. Children's Grand Park to kompleks parkowy w Gwangjin-gu, w Seulu, w Korei Południowej. Na terenie Children's Grand Park znajdują się wzgórza i szlaki turystyczne, ogród zoologiczny, ogród i park rozrywki. Children's Grand Park, położony w dzielnicy Gwangjin-gu w Seulu, to miejsce wypoczynku dla rodzin, oferujące ogród botaniczny, obiekty rozrywkowe i różne imprezy. Park, otwarty w 1973 roku w dniu koreańskiego święta zwanego Dniem Dziecka, jest pełen atrakcji, które spodobają się najmłodszym: Zwierzyniec Morski, w którym eksponowane są foki i niedźwiedzie polarne, Wioska Małych Zwierząt, a nawet Wioska Papug. Prawie 62% całkowitej powierzchni parku, wynoszącej około 530 000 metrów kwadratowych, stanowią drzewa i trawa oraz różne obiekty.^[5]

Pałac w Seulu. Pałac Changgyeong to pałac znajdujący się w Seulu w Korei Południowej.

Pałac został zbudowany w połowie XV wieku przez króla Sejonga dla jego ojca, Taejonga. Pierwotnie nosił nazwę "Suganggung", ale został odnowiony i powiększony w 1483 r. przez króla Seongjonga, kiedy to otrzymał obecną nazwę. Wiele budowli zostało zniszczonych podczas licznych prób podboju Korei i Chin przez Japonię pod koniec XV i w XVI wieku (1592). Odbudowywali go kolejni królowie Joseon, ale na początku XX wieku został ponownie w znacznym stopniu zniszczony przez Japończyków. Tym razem zburzono go metodycznie, aby zrobić miejsce na nowoczesny park, będący wizytówką imperium, podobny do tokijskiego parku Ueno.

W okresie kolonialnym Japończycy zbudowali w tym miejscu zoo, ogród botaniczny i muzeum. Nazwali go "Changgyeongwon park", gdzie "won" oznacza koreańskie słowo "zoo". Po odzyskaniu niepodległości w 1945 r. i zniszczeniach wojny koreańskiej w latach 1950-53 zoo zostało odnowione dzięki darowiznom bogatych Koreańczyków oraz darom z zagranicznych ogrodów zoologicznych. W 1983 r. zoo i ogród botaniczny zostały przeniesione do dzisiejszego Seoul Grand Park.^[6]

Odbudowana brama miejska z XIV wieku. Sungnyemun – zabytkowa drewniana brama z XIV wieku, znajdująca się w Seulu. Dwupoziomowa brama zbudowana na kamiennym fundamencie była najstarszą drewnianą budowlą i dumą Seulu.

Wybudowana w 1398 roku, za czasów króla T’aejo, budowla była jedną z czterech głównych bram prowadzących do Seulu. Oficjalna nazwa Sungnyemun (hangul: 숭례문; hancha: 崇禮門) oznaczała Bramę Podniosłych Ceremonii. Brama, która była głównym wejściem do miasta, kiedy było ono stolicą państwa dynastii Joseon, była też nazywana Wielką Bramą Południową Namdaemun (hangul: 남대문; hancha: 南大門).

Brama była kilkakrotnie przebudowywana (pierwszy raz w 1447 roku), przetrwała liczne działania wojenne, w tym wojnę koreańską. 20 grudnia 1962 została wpisana na listę Koreańskiego Dziedzictwa Kulturalnego jako Skarb Narodowy oznaczony numerem 1.

Drewniana część doszczętnie spłonęła i zawaliła się 10 lutego 2008 roku. Dzień później policja zatrzymała 69-letniego mężczyznę, który przyznał się do podpalenia budowli. Jako powód podpalenia podał fakt, że nie otrzymał satysfakcjonującego go odszkodowania za wysiedlenie go z przebudowywanej dzielnicy.

Budynek został odbudowany i oddany do użytku w 2013. Błędy i niedociągnięcia wykryte po odbudowie (pękająca farba, szczeliny pomiędzy belkami) spowodowały dyskusję i wątpliwości, czy obiekt ten zasługuje na miano Narodowego Skarbu nr 1.^[16]

Targ rybny w Seulu. Noryangjin Fisheries Wholesale Market lub w skrócie Noryangjin Fish Market to rozległy targ rybny dla rolników w dzielnicy Noryangjin-dong w Dongjak-gu, w Seulu, w Korei Południowej. Znajduje się on na wschód od 63 Building i na południe od rzeki Han. Linia metra nr 1 przejeżdża w pobliżu na stacji Noryangin. Wyjdź ze stacji wyjściem nr 1 i przejdź pod mostem.

Targ Rybny Noryangjin został założony w 1927 roku jako Gyeongseong Susan (Hangul: 경성수산) na Uijuro (Hangul: 의주로) w Jung-gu w pobliżu dworca Seulskiego i przeniesiony do obecnej lokalizacji w centrum Seulu w 1971 roku.

W ankiecie przeprowadzonej w listopadzie 2011 r. przez władze miasta Seul wśród prawie 2000 zagranicznych turystów stwierdzono, że wizyta na Rynku jest jednym z ich ulubionych zajęć w Seulu.^[17]

Seonjeongneung jest miejscem pochówku dwóch królów z dynastii Joseon i jednej królowej z dynastii Joseon. Najbardziej wysunięty na zachód grobowiec należy do króla Seongjonga, dziewiątego króla dynastii Joseon. Jego pierwsza żona, królowa Han, zmarła w wieku 18 lat i została pochowana w pobliżu Munsan, na północ od Seulu. Jego druga żona, królowa Jeonghyeon, z rodu Yun, została pochowana tutaj, ponieważ w 1506 r. urodziła drugiego syna króla. Królowa Jeonghyeon przeżyła swojego męża o 35 lat i została pochowana we wspaniałym grobowcu na wschód od niego. Jej grób otoczony jest kamiennym ogrodzeniem, natomiast grób jej męża, po lewej stronie, również posiada mur oporowy. Przed grobami stoją na baczność posągi urzędników cywilnych i wojskowych oraz ich koni. Na południe od grobowców znajduje się pojedyncza świątynia w kształcie litery T, typ często spotykany w królewskich grobowcach z okresu Joseon. Znajduje się tu również kilka budynków pomocniczych, w których przechowywane są materiały używane do składania ofiar.

Królowa Jeonghyeon głęboko interesowała się buddyzmem i założyła pobliską świątynię Bongeunsa.

Innym grobowcem na tym terenie jest grobowiec Jeongneung, znajdujący się w najbardziej wysuniętej na wschód części obiektu. Jest to miejsce pochówku króla Jungjonga, 11. króla Joseon. Był on synem Seongjonga i pierwotnie został pochowany w Goyang koło Munsan, na północ od Seulu. Jednak jego trzecia królowa uznała, że lepiej będzie pochować go bliżej ojca. Wyraziła życzenie, by zostać pochowaną obok niego, ale nigdy nie zostało ono spełnione i jego grobowiec stoi samotnie.^[22]

Góra w Korei Południowej. Góra Nam to 262-metrowy szczyt w dzielnicy Jung-gu w południowo-centralnej części Seulu, w Korei Południowej. Chociaż w przeszłości znana była jako Mongmyeoksan lub 목멱산 / 木覓山, obecnie powszechnie określa się ją jako Mt. Namsan. Znajdują się na niej szlaki turystyczne, miejsca piknikowe i widoki na panoramę Seulu. Wieża N Seoul Tower znajduje się na szczycie góry Namsan.

Na górze i w jej otoczeniu znajduje się Park Namsan, publiczny park utrzymywany przez władze miasta, z którego roztacza się panoramiczny widok na Seul. Znajduje się tam również stacja sygnałów dymnych zwana Mongmyeoksan Bongsudae' (Mongmyeoksan Beacon Tower, Hangul: 목멱산 봉수대), która była częścią systemu komunikacji awaryjnej przez większą część historii Seulu aż do 1985 roku. W latach 1925-1945 na górze Namsan znajdowało się sanktuarium Shinto znane jako Chōsen Jingū.

W 2011 roku Seulski Instytut Rozwoju przeprowadził ankietę, w której wzięło udział 800 mieszkańców oraz 103 urbanistów i architektów. Góra Namsan została uznana za najbardziej malownicze miejsce w Seulu przez 62,8 procent mieszkańców i 70,9 procent ankietowanych ekspertów.

Park i fontanna zostały wykorzystane jako miejsce kręcenia filmu Seoul Broadcasting System (SBS) "Lovers in Paris".

Namsan jest wspomniane w drugiej zwrotce hymnu narodowego Korei Południowej.^[23]

Seoul Arts Center, nazywane również SAC, to kompleks artystyczny w dzielnicy Seocho-gu w Seulu, w Korei Południowej. Składa się z pięciu głównych budynków: Opera House z trzema salami audytoryjnymi, Music Hall z dwiema salami koncertowymi, Hangaram Art Museum, Hangaram Design Museum i Seulskie Muzeum Sztuki Kaligraficznej. Budynek opery ma kształt przypominający tradycyjny koreański bambusowy kapelusz zwany gat.

Centrum jest siedzibą Koreańskiego Baletu Narodowego, Koreańskiej Opery Narodowej, Koreańskiej Orkiestry Symfonicznej, Koreańskiego Narodowego Zespołu Tańca Współczesnego oraz Koreańskiego Chóru Narodowego.

Założone w 1988 roku w celu "rozwijania i promowania sztuki i kultury oraz poszerzania możliwości korzystania z kultury" centrum stało się reprezentacyjnym kompleksem artystyczno-kulturalnym w Korei.^[27]

Pagoda Gyeongcheonsa jest Narodowym Skarbem Korei nr 86. Został wyznaczony przez rząd Korei Południowej 20 grudnia 1962 roku.

Napis na pierwszym piętrze pagody głosi, że została ona wzniesiona w czwartym roku panowania króla Chungmoku, w 1348 roku. Początkowo pagoda znajdowała się w nieistniejącej już świątyni Gyeongcheonsa, położonej u podnóża góry Buso w Gwangdeok-myeon, Gaepung-gun, prowincja Gyeonggi-do. Podczas japońskiej okupacji Korei pagoda została wywieziona do Japonii. W 1960 r. pagodę zwrócono i umieszczono na terenie Pałacu Gyeongbokgung. Obecnie pagoda stoi w jednej z głównych sal Muzeum Narodowego Korei.

Pagoda ma 13,5 m wysokości i jest dziesięciopiętrowa. Jednak ze względu na trzypoziomowy fundament często mylnie uważa się, że pagoda ma trzynaście kondygnacji. W przeciwieństwie do większości pagód z okresu Goryeo-, ta pagoda jest wykonana z marmuru. Preferowanym przez koreańskich rzeźbiarzy materiałem był zazwyczaj granit. Późniejsza pagoda Wongaksa z okresu Joseon jest bardzo podobna stylistycznie i uważa się, że duży wpływ na jej wygląd miała pagoda Gyeongcheonsa.

Pagoda Gyeongcheonsa stoi na trzypoziomowym fundamencie, który wystaje w czterech kierunkach jak krzyż. Pierwsze trzy kondygnacje pagody mają taki sam kształt jak fundament. Na każdym panelu tego piętrowego fundamentu wyrzeźbiono Buddów, Bodhisattwów, kwiaty i wzory arabeskowe.

Pozostałe kondygnacje mają kształt kwadratu i posiadają skomplikowane detale, które starają się stworzyć złudzenie, że marmurowa pagoda jest wykonana z drewna. Każda z pozostałych kondygnacji ma balustrady, czterospadowy dach, okap i rzeźbienia sugerujące, że każdy dach jest pokryty dachówką.

Pagoda ta jest bardzo cenna, ponieważ zachowuje drewniany styl architektoniczny z okresu Goryeo-, który w większości został utracony. Według Administracji Dziedzictwa Kulturowego Korei Południowej pagoda ta jest jednym z najwspanialszych przykładów koreańskiej sztuki kamieniarskiej i ma wysoką wartość artystyczną.^[35]