Port of Spain - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zoo, Port of Spain. Emperor Valley Zoo jest jedynym ogrodem zoologicznym w Trynidadzie i Tobago. Znajduje się ono na północ od Queen's Park Savannah i na zachód od Królewskiego Ogrodu Botanicznego w Port of Spain.

Zoo zostało po raz pierwszy otwarte 8 listopada 1952 r. przez gubernatora Sir Huberta Rance'a. W tym czasie w 10 klatkach znajdowało się 127 zwierząt, głównie gatunków rodzimych. Obecnie kolekcja liczy ponad 2300 osobników i ponad 200 gatunków.

Nazwa zoo pochodzi od wielkiego, niebieskiego motyla morfona, który niegdyś zamieszkiwał dolinę, w której znajduje się zoo. Jego powierzchnia wynosi 7,2 akra.

Są tu zarówno zwierzęta miejscowe, jak i zagraniczne: lwy, oceloty, papugi, makolągwy i wiele innych, w tym węże, kajmany, dzikie żyrafy, tygrysy i inne. Kategorie obejmują małe ssaki, duże koty, dom gadów, akwaria, park jeleni, zwierzęta naczelne i stawy.

W ciągu ostatnich kilku lat zoo przeszło gruntowną modernizację, zarówno w celu utrzymania istniejącej infrastruktury, aby dostosować ją do standardów międzynarodowych, jak i w ramach przygotowań do powiększenia pogłowia zwierząt. Modernizacja ta została przeprowadzona przez Towarzystwo Zoologiczne Trynidadu i Tobago (ZSTT) przy wsparciu finansowym rządu Trynidadu i Tobago w wysokości 56 mln USD.

W okresie modernizacji wybudowano wybieg dla żyraf, który w grudniu 2013 r. zasiedliły dwie żyrafy, oraz dodano eksponat tygrysów, do którego w 2014 r. trafiły trzy tygrysy - dwa białe bengale i jeden rudy bengal. Białe bengale z powodzeniem rozmnożyły się i w styczniu 2015 r. urodziły dwa młode.

W dniu 12 października 2016 r. zoo ogłosiło, że otrzymało sześć lam z parku przyrody w Teksasie (USA). Pracownicy zoo stwierdzili, że spośród sześciu lam cztery są samicami.^[1]

Fort San Andres jest ostatnią zachowaną fortyfikacją z okresu hiszpańskiej okupacji Trynidadu, która zakończyła się w 1797 r. wraz ze zdobyciem wyspy przez Brytyjczyków.

Już w 1733 r. planowano budowę fortyfikacji o nazwie Fort San Andres, która miała zastąpić redutę z faszyny i ziemi, stanowiącą jedyną obronę Port of Spain. Budowę ukończono jednak dopiero w 1787 roku. Reduta znajdowała się mniej więcej w miejscu, gdzie obecnie stoi Royal Bank. Port of Spain lub, jak nazywali go Hiszpanie, Puerto de los Hispanioles, początkowo był ograniczony do kilku ulic na wschód od rzeki St. Ann's lub Tragarete, która w tamtych czasach płynęła na zachód wzdłuż dzisiejszej Park Street i na południe do nabrzeża przez dzisiejsze Woodford Square i Chacon Street.

Anny, obecnie bardziej znana jako Sucha Rzeka, została zmieniona na obecny bieg przez hiszpańskiego gubernatora Chacóna i ukończona w 1787 roku. Nowy fort został zbudowany jako molo połączone ze stałym lądem drewnianym mostem. W forcie zamontowano pięć dział i był on "przydatny w utrzymaniu porządku wśród statków zakotwiczonych u wybrzeży".

W 1845 r. rada miejska Port of Spain zatwierdziła zasypanie nabrzeża Port of Spain po północnej stronie fortu San Andres. Pod koniec XIX wieku linia brzegowa została ponownie zasypana do obecnej linii, co całkowicie zablokowało Fort.

Fort popadł w ruinę, a później zbudowano na nim budynek, w którym mieścił się Kapitanat Portu i różne inne biura rządowe, w tym Oddział Ruchu Drogowego Policji. W 1995 roku budynek został odrestaurowany i przekształcony w muzeum miasta Port of Spain. Zachowało się kilka oryginalnych armat, a na fundamentach widnieje data 1785.^[8]

Port of Spain International Waterfront Centre to projekt budowlany mający na celu rewitalizację i przekształcenie nabrzeża stolicy Port of Spain w Trynidadzie i Tobago. Projekt jest częścią ogólnej Wizji 2020, polityki rządowej, której celem było doprowadzenie Trynidadu i Tobago do statusu kraju rozwiniętego do 2020 roku. Od tego czasu polityka ta została odłożona na półkę. Wieżowce, które miały zapoczątkować powstanie "Centrum Finansowego", nigdy się nie zmaterializowały, a obecnie są powoli zajmowane przez departamenty i biura rządowe.

Plan generalny zakłada budowę dwóch 26-piętrowych wież biurowych, 22-piętrowego hotelu Hyatt Regency oraz największego w anglojęzycznym regionie Karaibów centrum konferencyjnego. Budowa została ukończona w 2009 roku. Od tego czasu jest najwyższym budynkiem w Trynidadzie i Tobago - ma 120 m (390 stóp) wysokości.

Lokalizacja kompleksu to #1 Wrightson Road, Port of Spain.^[9]

The Magnificent Seven to grupa siedmiu rezydencji położonych na zachód od Queen's Park Savannah w północnym Port of Spain w Trynidadzie i Tobago przy Maraval Road w dzielnicy St Clair. Zostały one zbudowane w latach 1902-1910 na terenie, który wcześniej był wykorzystywany jako rządowa farma bydła, i znajdują się na liście obiektów dziedzictwa kulturowego National Trust of Trinidad and Tobago. Zamek Stollmeyera był pierwszym budynkiem w tej dzielnicy, a jego budowa trwała kilka lat, co było typowe dla Siedmiu Wspaniałych.

Budowle zostały zaprojektowane w różnych stylach architektonicznych, takich jak francuski kolonialny, szkocki baronialny, imperium indyjskie i mauretański styl śródziemnomorski - często w połączeniu z architekturą karaibską. Wiele z nich posiada nietypowe elementy, jak np. zegar i oświetlona wieża zegarowa Queen's Royal College. Mówi się, że zamek Stollmeyera jest wzorowany na skrzydle zamku Balmoral. Hayes Court, budynek w stylu kolonialnym, ma współczesne szkockie elementy żeliwne i tradycyjne okna z Demerary. White Hall jest wykonany z naturalnego białego wapienia z Barbadosu. Niektóre budowle zostały wykonane z materiałów importowanych, takich jak włoski marmur i szkockie elementy żeliwne.

Większość z nich została pierwotnie zbudowana jako rezydencje i pozostawała w rodzinach przez dziesięciolecia. Archbishop's House został zbudowany jako oficjalna rezydencja arcybiskupa Port of Spain i pozostaje nią do dziś. Biskup anglikański na Trynidadzie mieszkał w Hayes Court. Queen's Royal College został zbudowany jako szkoła średnia dla chłopców.

W latach 1963-2009 w Sali Białej mieścił się Urząd Prezesa Rady Ministrów. White Hall i Zamek Stollmeyera podlegają Urzędowi Prezesa Rady Ministrów. Oba budynki zostały odrestaurowane, aby mogły być wykorzystywane przez zagranicznych dygnitarzy odwiedzających Port of Spain. Podczas II wojny światowej oba budynki zostały zajęte przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych. Większość budynków Magnificent Seven Houses zachowała estetykę oryginalnych projektów. Spośród wszystkich budynków Milles Fleur jest najbardziej zniszczony z powodu długiego okresu, w którym nie był zamieszkiwany ani konserwowany.^[10]