Damaszek - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek w Damaszku. Cytadela Damasceńska to duży średniowieczny ufortyfikowany pałac i cytadela w Damaszku, w Syrii. Jest częścią starożytnego miasta Damaszek, które w 1979 r. zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Obecna cytadela została po raz pierwszy ufortyfikowana w 1076 r. przez turkmeńskiego władcę Atsiz bin Uvak, choć jest możliwe, ale nie udowodnione, że cytadela stała w tym miejscu już w okresie hellenistycznym i rzymskim. Po zabójstwie Atsiza bin Uvaka projekt został ukończony przez władcę seldżuckiego Tutusza I. Kolejni emirowie z dynastii Buridów i Zengidów wprowadzali do niego zmiany i dodawali nowe budowle. W tym okresie cytadela i miasto były kilkakrotnie oblegane przez wojska krzyżowców i muzułmanów. W 1174 r. cytadelę zdobył Saladyn, sułtan egipski z dynastii Ajjubidów, który uczynił z niej swoją rezydencję i kazał zmodyfikować budynki obronne i mieszkalne.

Brat Saladyna, Al-Adil, w latach 1203-1216 gruntownie przebudował cytadelę w odpowiedzi na rozwój przeciwwagi w postaci trebusza. Po jego śmierci wybuchły walki o władzę między pozostałymi książętami Ajjubidów i chociaż Damaszek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk, cytadela została zdobyta siłą tylko raz, w 1239 roku. Cytadela pozostała w rękach ajjubidów do czasu, gdy Mongołowie pod wodzą swego generała Kitbuqa zdobyli Damaszek w 1260 r., kończąc tym samym panowanie ajjubidów w Syrii. Po nieudanym buncie, który wybuchł w cytadeli, Mongołowie rozebrali większą jej część. Po pokonaniu Mongołów w 1260 r. przez Mameluków, którzy zastąpili Ajjjubidów jako władcy Egiptu, Damaszek przeszedł pod panowanie Mameluków. Z wyjątkiem krótkich okresów w 1300 i 1401 r., kiedy to Mongołowie podbili Damaszek, Mamelucy kontrolowali cytadelę do 1516 r. W tym samym roku Syria znalazła się pod panowaniem Mameluków. W tym samym roku Syria dostała się w ręce Imperium Osmańskiego. Damaszek poddał się bez walki, a od XVII wieku cytadela służyła jako koszary dla janczarów - osmańskich oddziałów piechoty. Cytadela zaczęła popadać w ruinę w XIX wieku, a jej ostatnie militarne zastosowanie miało miejsce w 1925 roku, kiedy to francuscy żołnierze ostrzelali z cytadeli stare miasto w odpowiedzi na Wielkie Powstanie Syryjskie przeciwko Francuskiemu Mandatowi Syrii. Cytadela nadal służyła jako koszary i więzienie aż do 1986 roku, kiedy to rozpoczęto wykopaliska i renowacje. Od 2011 r. prace wykopaliskowe i restauracyjne nadal trwają.

Cytadela znajduje się w północno-zachodnim narożniku murów miejskich, między Bab al-Faradis i Bab al-Jabiyah. Cytadela składa się z mniej więcej prostokątnego muru kurtynowego otaczającego obszar o wymiarach 230 na 150 metrów (750 na 490 stóp). Pierwotnie mury były chronione przez 14 potężnych wież, ale dziś pozostało ich tylko 12. Po północnej, zachodniej i wschodniej stronie cytadeli znajdują się bramy. Obecna cytadela pochodzi głównie z okresu Ajjubidów, ale zawiera części starszej twierdzy Seldżuków. Rozległe naprawy w odpowiedzi na oblężenia i trzęsienia ziemi przeprowadzono w okresie Mameluków i Osmanów.^[4]

Muzeum w Damaszku. Maktab Anbar to dom znajdujący się w centrum Starego Damaszku w Syrii. Dom został zbudowany jako prywatna rezydencja przez lokalnego żydowskiego notabla, pana Anbara, w połowie XIX wieku, a następnie skonfiskowany przez rząd osmański po bankructwie pana Anbara.

Dom jest zbudowany wokół trzech dziedzińców, z których pierwszy to oficjalny dziedziniec recepcyjny, za nim znajduje się atrakcyjny dziedziniec kobiecy, a na końcu spartański dziedziniec dla służby. Ze względu na koszty budowy właściciel przekształcił budynek w Damasceńską Cywilną Szkołę Przygotowawczą, która była prestiżową, kosztowną, płatną szkołą dla dzieci z rodzin ziemiańskich Damaszku. Według Philipa Khoury'ego, wielu syryjskich przywódców nacjonalistycznych, którzy pracowali i zostali dokooptowani przez Francuzów od 1928 r. do uzyskania niepodległości w 1946 r., było absolwentami Maktab Anbar. Dom został odrestaurowany przez Ministerstwo Kultury w 1976 roku. Obecnie mieści się w nim biblioteka, sala wystawowa, muzeum i warsztaty rzemieślnicze.^[5]

Miejsce pochówku średniowiecznego władcy. Mauzoleum Saladyna jest miejscem spoczynku i grobem średniowiecznego muzułmańskiego sułtana Ajjubidów Saladyna. Przylega do Meczetu Umajjadów w Damaszku (Syria). Został zbudowany w 1196 r., trzy lata po śmierci Saladyna. Pierwotnie kompleks grobowy obejmował pochówek Salah al-Dina i Madrasę al-Aziziah, z której niewiele pozostało poza kilkoma kolumnami i wewnętrznym łukiem przylegającym do odnowionego grobowca Saladyna.

Obecnie w mauzoleum znajdują się dwa sarkofagi: drewniany, w którym podobno spoczywają szczątki Saladyna, i marmurowy, zbudowany w hołdzie Saladynowi pod koniec XIX wieku przez sułtana osmańskiego Abdulhamida II, a następnie odrestaurowany przez cesarza niemieckiego Wilhelma II. Wraz z marmurowym sarkofagiem na marmurowym sarkofagu umieszczono również złoty, ozdobny wieniec z pozłacanego brązu, który został później usunięty przez Faisala I lub Lawrence'a z Arabii, którzy zdeponowali go później w Imperialnym Muzeum Wojny.^[6]

Cinema Dimashq to kino w Damaszku, w Syrii. Kino było jednym z największych kin jednosalowych w świecie arabskim, z całkowitą liczbą miejsc dla 1500 widzów. Na parterze mieściło się 1000 widzów, a na dużym balkonie 500. Obecnie jest to jedyne kino w Syrii, w którym można obejrzeć najnowsze produkcje amerykańskie i europejskie. W kinie znajdują się obecnie 4 średniej wielkości sale projekcyjne, każda na około 300 miejsc.

Otwarte w 1943 r. przez Toufika Chammasa, znanego lokalnego biznesmena, kino Dimashq szybko stało się lokalnym centrum rozrywki, wprowadzając Syrię w erę kinematografii.

Zamknięta na początku 2005 roku i ponownie otwarta w połowie 2009 roku, obecnie nosi nazwę Cinema City.

Całkowicie odnowione kino posiada obecnie bar sushi i projektory cyfrowe.

Cinema City spotkała się z krytyką, ponieważ została później oskarżona o omijanie amerykańskich sankcji nałożonych na Syrię od 2003 roku i wyświetlanie amerykańskich filmów w tym samym dniu, w którym miały zadebiutować w Dubaju, Libanie i innych głównych miastach Azji Zachodniej i Afryki Północnej.^[15]

Plac Sabaa Bahrat to duży i ważny plac w Damaszku, w Syrii. Znajduje się przy nim wiele ważnych budynków urzędowych i ministerstw, w tym Bank Centralny Syrii. Od tego miejsca odchodzi wiele ważnych ulic, w tym ulica Bagdad.

Po raz pierwszy został wzniesiony przez francuskie władze mandatowe w 1925 r. dla upamiętnienia francuskiego kapitana Gastona Descarpentriesa. Plac miał małą kopułę z siedmioma fontannami i nazwano go "Placem Kapitana Descarpentry.W 1938 r. meczet Baira został zbudowany przez Rashida Baira." Po uzyskaniu niepodległości przez Syrię władze usunęły pomnik i zmieniły nazwę placu. W czasie syryjskiej wojny domowej przeciwko rządowi prezydenta Baszara al-Assada w pobliskiej Sabaa odnotowano przypadki ostrzału z broni maszynowej na placu, który był miejscem kilku dużych demonstracji prorządowych.^[19]