Santo Domingo - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum w Santo Domingo. Alcázar de Colón, czyli Alcazar Kolumba, to pierwszy ufortyfikowany pałac hiszpański zbudowany w obu Amerykach. Znajduje się w kolonialnej części miasta Santo Domingo w Republice Dominikańskiej i stanowi część Ciudad Colonial, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Został zbudowany w latach 1511-1514 w stylu gotyckim i renesansowym.

Jest to jedyna znana rezydencja członka rodziny Krzysztofa Kolumba w Nowym Świecie, jego pierworodnego syna Diego Kolumba, którego dzieci: Juana, Isabel, Luis i Krzysztof przyszły na świat w pałacu. Diego Kolumb zmarł w Hiszpanii w 1526 roku, ale wdowa po nim, María Álvarez de Toledo, pozostała w pałacu aż do swojej śmierci w 1549 roku. Trzy pokolenia rodziny Kolumba zamieszkiwały rezydencję, prawdopodobnie do końca XVI wieku.

Szczególnie ważna i unikatowa na Karaibach jest kolekcja gobelinów (XV-XVII w.), w tym dzieła flamandzkiej rodziny Van Den Hecke wykonane na kartuszach stworzonych przez Charlesa Le Bruna. Alcázar jest najczęściej odwiedzanym muzeum w Santo Domingo.^[1]

Quisqueya Stadium Juan Marichal to stadion baseballowy w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej. Często jest wykorzystywany jako stadion wielofunkcyjny. Klub piłkarski Atlético Pantoja rozegrał na nim swój inauguracyjny mecz Mistrzostw Karaibów w piłce nożnej. Po renowacji stadion Quisqueya mieści około 14 469 osób. Za jego zarządzanie odpowiada Dominikańska Liga Baseballu.

Jest to jedyny stadion w regionie Karaibów, na którym grają dwie różne drużyny baseballowe: Tigres del Licey (Tygrysy z Licey) i Leones del Escogido (Lwy Wybrańca). Wymiary boiska wynoszą 335 stóp przy słupkach do fauli, 383 stopy przy alejkach energetycznych i 411 stóp na środku pola. Został zbudowany w 1955 roku jako Estadio Trujillo, za dyktatury Rafaela Leonidasa Trujillo Moliny, na bazie stadionu Bobby Maduro Miami.

Nazwa stadionu została zmieniona na Estadio Quisqueya Juan Marichal, na cześć byłego gracza Major League Baseball i członka Hall of Famer Juana Marichala.^[2]

Katedra w Santo Domingo. Katedra Santa María la Menor w kolonialnym mieście Santo Domingo jest poświęcona Najświętszej Maryi Pannie od Wcielenia. Jest to pierwsza i najstarsza katedra w obu Amerykach. Jej budowę rozpoczęto w 1504 roku, a zakończono w 1550. Jest to katedra Arcybiskupa Santo Domingo, który posiada honorowy tytuł Prymasa Indii, ponieważ katedra ta była pierwszą diecezją katolicką i najstarszą katedrą założoną w Nowym Świecie.

Katedra ma fasadę z wapienia koralowego o złotym zabarwieniu. Budowla jest gotycka i stanowi godny uwagi przykład prawdziwej architektury gotyckiej poza Europą. W katedrze znajduje się skarbiec, w którym zgromadzono wspaniałe zbiory sztuki - antyczne rzeźby w drewnie, meble, pomniki pogrzebowe, srebra i biżuterię.

Znajduje się pomiędzy Calle Arzobispo Merino i Isabel la Católica, obok Parku Kolumba w mieście Santo Domingo de Guzman.^[4]

Zamek nad rzeką z XVI wieku. Twierdza Ozama, zwana też dawniej Wieżą Hołdu w murach miejskich. Jest to jeden z zachowanych fragmentów murów obronnych Santo Domingo, uznany przez UNESCO za najstarszą budowlę militarną pochodzenia europejskiego w obu Amerykach. Został zbudowany w latach 1502-1508 przez Hiszpanów przy wejściu do Ciudad Colonial w Santo Domingo, w Republice Dominikańskiej, z widokiem na rzekę Ozama. Nazwany na cześć tej rzeki, zamek nazywany jest również "La Fortaleza" lub "Twierdza". Został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi zabytkami historycznymi Ciudad Colonial.

Twierdza Ozama jest częścią kolonialnego miasta Santo Domingo. Według historyków i architektów, budowa tego zabytku trwała od 1502 do 1508 roku, a rozpoczął ją gubernator Nicolás Ovando. W XVI wieku wieża o wysokości 18 metrów była najwyższą europejską konstrukcją w obu Amerykach.

Konstrukcja tej twierdzy została zaprojektowana w formie kamiennego zamku i nadal zachowuje swoją oryginalną architekturę. Wewnątrz twierdzy znajdują się tunele i lochy, w których zamykano więźniów. Sam Krzysztof Kolumb, jedna z najważniejszych postaci w historii obu Ameryk, był więziony w twierdzy Ozama.^[5]

Brama ufortyfikowanego mista i dziedzictwo dominikańskie. La Puerta del Conde była głównym wejściem do ufortyfikowanego miasta Santo Domingo, nazwanego tak na cześć gubernatora kapitana generalnego Bernardino de Meneses Bracamonte y Zapata, 1. hrabiego Peñalva, który w czasie swojej kadencji uratował miasto przed oblężeniem w 1655 r. przez Anglików generała Roberta Venablesa i admirała Williama Penna podczas III wojny angielsko-hiszpańskiej.

Brama jest częścią struktury zwanej El Baluarte del Conde (Wał Hrabiego), fortu w Ciudad Colonial, kolonialnej dzielnicy Santo Domingo. Fort ten był częścią większego systemu fortyfikacji, które biegły wzdłuż muru obronnego otaczającego Ciudad Colonial. Znajduje się tam Ołtarz Ojczyzny i Park Niepodległości.

Francisco del Rosario Sánchez, jeden z dominikańskich Ojców Założycieli, proklamował niepodległość Dominikany i 27 lutego 1844 roku podniósł pierwszą dominikańską flagę.^[9]

Reales Atarazanas to budynek nad wodą, w którym mieściły się stocznie, magazyny, izba celna i urzędy skarbowe starego portu w Santo Domingo w Republice Dominikany. Był on własnością Korony Hiszpańskiej. Atarazanas, którego budowę rozpoczęto w 1509 r., jest najstarszym budynkiem tego typu w Ameryce i jednym z niewielu zachowanych w Hiszpanii, wśród których są Atarazanas Reales de Barcelona w Barcelonie, Atarazanas Reales de Sevilla w Sewilli i Atarazanas del Grao w Walencji.

Budynek Atarazanas jest częścią wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Kolonialnego Miasta Santo Domingo, a po pełnej renowacji w 2018 roku mieści dziś Museo de las Atarazanas Reales, które zostało ponownie otwarte w grudniu 2019 roku i eksponuje artefakty odzyskane w ramach archeologii podwodnej oraz inne artefakty z wraków statków kolonialnych wokół wyspy Hispaniola oraz historię morską Republiki Dominikańskiej.^[14]