Ho Chi Minh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Wybór pamiątek i lokalnego jedzenia. Rynek Bến Thành znajduje się w centrum miasta Hồ Chí Minh City w Wietnamie, w Dystrykcie 1. Jest to jedna z najwcześniejszych zachowanych budowli w Sajgonie i ważny symbol miasta. Rynek Ben Thanh jest znanym celem podróży wielu lokalnych i zagranicznych turystów z całego świata. Targ działa przez cały rok i jest otwierany codziennie około 6 rano, aż do oficjalnego zamknięcia o 18.00. Po godzinie 18.00 targ dzienny zmienia się w nocny, który trwa do godziny 22.00.

Obecnie rynek Ben Thanh odwiedza ponad 10 000 osób dziennie, które robią zakupy i zwiedzają. Na rynku znajduje się prawie 1500 stoisk z ponad 6000 małych firm sprzedających artykuły hurtowe i detaliczne, od towarów konsumpcyjnych po luksusowe. Niektórzy sprzedawcy nie wymagają wymiany waluty, ale większość preferuje wietnamską walutę - dongi.^[4]

Kolonialna sala koncertowa i scena baletowa. The Municipal Theatre of Ho Chi Minh City, znany również jako Saigon Municipal Opera House, to budynek opery w Ho Chi Minh City w Wietnamie. Jest przykładem francuskiej architektury kolonialnej w Wietnamie.

Zbudowany w 1897 r. przez francuskiego architekta Eugène'a Ferreta jako Opéra de Saïgon, ten liczący 500 miejsc budynek służył jako siedziba jednoizbowego Zgromadzenia Narodowego w latach 1956-1967, a następnie jako dwuizbowy: Izby Niższej (Hạ Nghị Viện) i Senatu lub Izby Wyższej (Thượng Nghị Viện) Zgromadzenia Narodowego Wietnamu Południowego po 1956 r. Od 1975 r. pełnił też funkcję Zgromadzenia Ludowego (Đại hội đại biểu Nhân dân) Republiki Wietnamu Południowego. Dopiero w 1976 roku został ponownie wykorzystany jako teatr, a fasada została odrestaurowana w 1995 roku.^[6]

Wielka XIX-wieczna poczta. Poczta Ho Chi Minh City, lub Poczta Centralna w Sajgonie, to urząd pocztowy w centrum Ho Chi Minh City, w pobliżu Bazyliki Notre-Dame w Sajgonie, miejskiej katedry. Budynek został zbudowany pod koniec XIX wieku, kiedy Wietnam był częścią Indochin Francuskich. Widoczne są w nim wpływy gotyku, renesansu i Francji. Została zbudowana w latach 1886-1891 i jest obecnie atrakcją turystyczną.

Zaprojektował ją Alfred Foulhoux, ale często błędnie przypisuje się jej autorstwo Gustave'owi Eiffelowi lub współpracy Foulhouxa z pochodzącym z Hanoi Auguste'em Henri Vildieu. W tłumaczeniu historyka Tima Dolinga, w czasopiśmie Architecte constructeur: Revue du monde architectural et artistique z 15 września 1891 roku komentował: "Inauguracja nowej poczty w Sajgonie, która odbyła się 14 lipca, została odłożona do czasu powrotu gubernatora generalnego. Pomnik ten, ozdobiony najbardziej artystyczną fasadą, jest szczególnie dobrze rozplanowany i dobrze wyposażony dla różnych usług, do których jest przeznaczony; oddaje on największy honor umiejętnościom i talentowi wybitnego Głównego Architekta Kolonii, M. Foulhoux."

Wewnątrz Poczty Głównej w Sajgonie na szczególną uwagę zasługują dwie malowane mapy, które powstały tuż po wybudowaniu poczty. Pierwsza z nich, znajdująca się po lewej stronie budynku, to mapa południowego Wietnamu i Kambodży zatytułowana Lignes telegraphiques du Sud Vietnam et Cambodge 1892 ("Linie telegraficzne południowego Wietnamu i Kambodży 1892"). Druga mapa Wielkiego Sajgonu nosi tytuł Saigon et ses environs 1892 ("Sajgon i jego okolice 1892").

Dương Văn Ngộ, znana jako ostatnia osoba pisząca publiczne listy w Wietnamie, pracowała w biurze w latach 1990-2021.^[9]

Muzeum Sztuk Pięknych w Ho Chi Minh City jest głównym muzeum sztuki w HCM City w Wietnamie i drugim w kraju, po Narodowym Muzeum Sztuk Pięknych w Hanoi.

Muzeum obejmuje trzy trzypiętrowe budynki, w których zgromadzono kolekcję wietnamskich dzieł sztuki w zakresie rzeźby, malarstwa olejnego, jedwabiu i laki, a także stylów tradycyjnych, w tym drzeworytów w stylach Hàng Trống, Đông Hồ i Kim Hoàng, jak również wietnamskiej ceramiki i kolekcji starożytnej sztuki buddyjskiej. Na pierwszym piętrze znajduje się również galeria handlowa dzieł sztuki. Eksponaty archeologiczne, takie jak jedne z najlepszych w kraju reliktów z okresu Champa i Óc Eo, są wystawione na trzecim piętrze.

Główny budynek został zbudowany przez francuskiego architekta Riverę w latach 1929-1934 jako willa dla rodziny Hua (Hui-Bon-Hoa). Muzeum przeniosło się tam w 1987 roku.^[13]

Kościół z różową fasadą. Kościół Tân Định to rzymskokatolicki kościół w Ho Chi Minh City w Wietnamie. Jego formalna nazwa to Kościół Najświętszego Serca Jezusowego. Mimo że parafia znajduje się w Dzielnicy 3, dzieli swoją nazwę z sąsiadującą z nią Dzielnicą 1 - Tân Định Ward.

Zbudowano go w okresie kolonizacji francuskiej w latach 70. XIX w., a budowę ukończono 16 grudnia 1876 r., kiedy Wietnam był częścią Indochin Francuskich. Architektura jest głównie neoromańska, ale zawiera również elementy neogotyckie i neorenesansowe. Od 1957 r. jest pomalowany na pastelowy róż, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, dzięki czemu zyskał przydomek "różowego kościoła" (nhà thờ màu hồng).

Jest to drugi co do wielkości kościół w Ho Chi Minh City, po Bazylice Notre-Dame w Dzielnicy 1. Oba należą do archidiecezji Ho Chi Minh City. Kościół Tân Định nie jest katedrą; Notre-Dame jest katedrą (siedzibą) tej archidiecezji metropolitalnej.

Jego adres to 289 Hai Bà Trưng Street, Ward 8 (Phường 8), District 3, Ho Chi Minh City.^[17]

Świątynia Zen Vạn Hạnh to buddyjska świątynia Zen w Ho Chi Minh City, największym mieście Wietnamu. Świątynia znajduje się przy ulicy Nguyễn Kiệm 716 na drodze pomiędzy dzielnicami Go Vap i Phu Nhuan. Mieści się tu główny buddyjski ośrodek szkoleniowy dla sanghi w Wietnamie, a także biuro Wietnamskiego Instytutu Badań Buddyjskich.

Przed upadkiem Sajgonu w 1975 r. na terenie świątyni znajdował się kampus szkoły nauk stosowanych Uniwersytetu Buddyjskiego Vạn Hạnh, kierowanej przez Thích Minh Châu. W 1976 r., wraz z ponownym zjednoczeniem Wietnamu. Został on przekształcony w świątynię medytacji zen i buddyjski ośrodek badawczy.

Świątynia jest położona na działce o powierzchni jednego hektara. Składa się z głównej sali ceremonialnej, sali patriarchów, pomieszczeń mieszkalnych i jadalnych dla sanghi oraz oddzielnych pomieszczeń dla różnych instytucji edukacyjnych. Znajduje się tam biuro Wietnamskiego Instytutu Badań Buddyjskich, biuro Towarzystwa Tłumaczenia Sutr Mahajany oraz główny ośrodek szkolenia buddyjskiego w Wietnamie, który szkoli sanghę buddyjską.

Losy świątyni zostały wzniesione w 1990 r. na wzór architektoniczny świątyń buddyjskich w centralnym mieście Huế, pod zarządem Thích Tâm Đoan i Thích Tịnh Quang. Główna sala jest dwukondygnacyjna. Na parterze znajduje się główna sala ceremonialna z białym posągiem Buddy Gautamy siedzącego na lotosie w centrum sali. Po obu stronach sali głównej znajdują się czytelnie biblioteki świątynnej, w której zgromadzono wiele dokumentów religijnych. Na górnej kondygnacji znajduje się pokój gościnny i biuro opata.

Sala patriarchów w świątyni jest również dwupiętrowa. Górna kondygnacja przeznaczona jest do składania hołdu Buddzie i patriarchom. Na ołtarzu patriarchów spoczywa Thích Tịnh Khiết, pierwszy zwierzchnik Zjednoczonej Buddyjskiej Kongregacji Wietnamu. Parter służy jako sala dharmy, w której odbywają się rozmowy dharmy.

Świątynia Zen Vạn Hạnh jest biurem roboczym Instytutu Badań Buddyjskich w Wietnamie, gdzie zespół uczonych buddyjskich pracuje pod kierunkiem Thích Minh Châu, który jest doktorem buddyzmu i psychologii. Instytut podzielony jest na działy: buddyzmu wietnamskiego, buddyzmu światowego oraz druku i dystrybucji. Inny zespół zajmuje się tłumaczeniem świętych pism mahajany z języka chińskiego na wietnamski, a także tłumaczeniem kanonu palijskiego.

Świątynia ma również duży udział w kształceniu wietnamskich mnichów buddyjskich na południu kraju. Mieści się tu instytut wyższego wykształcenia buddyjskiego, na poziomie odpowiadającym studiom uniwersyteckim. Mnisi i mniszki są przyjmowani na czteroletnie studia po złożeniu egzaminu. Od 1984 r. w szkole odbyły się trzy kursy, na których przeszkolono ponad 400 członków sangi.^[18]

Most w Ho Chi Minh City. Most Sajgon, przed 1975 znany jako Newport Bridge, jest mostem przecinającym rzekę Sajgon, łączącym dzielnicę Bình Thạnh i Dystrykt 2, Ho Chi Minh City, na autostradzie Hanoi. Most ma cztery pasy ruchu dla samochodów i dwa pasy dla motocykli i rowerów. Był to jedyny most łączący Dystrykt 1 z nowym obszarem miejskim Thu Thiem w Dystrykcie 2 do czasu otwarcia mostu Thủ Thiêm w 2008 roku i otwarcia tunelu pod rzeką Sajgon w 2011 roku. Most był jedną z najważniejszych bram dla pojazdów podróżujących z północnego i środkowego Wietnamu do miasta, dlatego też był kluczowym punktem spornym podczas Ofensywy Tet w 1968 roku i Upadku Sajgonu w 1975 roku. W 2013 r. otwarto nowy, równoległy most, Saigon 2 Bridge, aby zmniejszyć zatłoczenie na moście.^[22]

Wioska turystyczna Binh Quoi to atrakcja turystyczna w dzielnicy Bình Thạnh w Ho Chi Minh City, w południowym Wietnamie.

Wioska Turystyczna składa się z dwóch części Obszaru Turystycznego Bình Quới. Obszar Turystyczny Bình Quới I został utworzony przez rząd wietnamski w 1975 i 1976 roku, natomiast Obszar Turystyczny Bình Quới II został zbudowany w latach 1979-1980, a Wioska Turystyczna powstała w 1994 roku. Wioska Turystyczna położona jest na półwyspie Thanh Da nad rzeką Sajgon, około 8 km (20-30 minut jazdy samochodem w zależności od natężenia ruchu) od centrum miasta.

Wioska Turystyczna położona jest na terenie przypominającym bujny ogród, z trawnikami, drzewami kokosowymi, strumykami i domkami krytymi strzechą, prezentując widok minionych dni w wietnamskim regionie Delty Mekongu. Serwowana jest tu bogata tradycyjna kuchnia południowowietnamska, a w okolicy znajduje się trzypoziomowa, 700-osobowa pływająca restauracja w porcie Bạch Đằng.

Rozrywka obejmuje pokaz kulturowy przedstawiający tradycyjne wietnamskie wesele z wodnym orszakiem ślubnym, rytuałami i tańcami.^[23]

Times Square to wieżowiec znajdujący się w Dystrykcie 1, w mieście Ho Chi Minh City, w Wietnamie. Jest to 40-piętrowa wieża łączona, charakteryzująca się nowoczesnym stylem architektonicznym. Koszty budowy, zainwestowane przez Times Square Investment Joint Stock Company, wyniosły około 125 mln USD. Wysokość do szczytu wieży wynosi 164 m. Wieża była kiedyś trzecim najwyższym budynkiem w Ho Chi Minh City, po Saigon One Tower i Bitexco Financial Tower. Obecnie Saigon Times Square zajmuje szóste miejsce pod względem wysokości w mieście i 23 w skali kraju.

Na Times Square znajduje się The Reverie Saigon, 286-pokojowy luksusowy hotel należący do Leading Hotels of the World, wraz z 89 apartamentami usługowymi i 11 900 m2 powierzchni biurowej.^[24]

Most w Ho Chi Minh City. Most Phú Mỹ to wantowy most drogowy nad rzeką Sajgon w mieście Ho Chi Minh City w Wietnamie.

Most został zbudowany w okresie od marca 2007 do września 2009 roku przez konsorcjum składające się z firm Baulderstone, Bilfinger Berger, Freyssinet (podpory kablowe i naprężenia) oraz wietnamskiej firmy CC620 (beton, szalunki itp.), a zaprojektowany przez francuską firmę konsultingową Arcadis (projekt mostu głównego) i Cardno (projekt podejść). Kierownikiem projektu była firma AECOM.

Most Phu My ma 705 m długości w poprzek rzeki, z głównym przęsłem o długości 380 m, a konstrukcje wiaduktów po obu stronach rzeki mają odpowiednio około 758 m i 638 m długości. Zmodyfikowane wieże główne w kształcie litery H, o wysokości 145 m, podtrzymują pomost przęsła głównego o szerokości 27 m. Most ma sześć pasów ruchu. Most ma sześć pasów ruchu: po dwa pasy dla pojazdów w każdym kierunku oraz oddzielny pas dla motocykli i chodniki dla pieszych. Most połączy Dzielnicę 2 po północnej stronie rzeki z Dzielnicą 7 i stanowi część nowej obwodnicy budowanej obecnie wokół południowej i wschodniej części miasta Ho Chi Minh City.

W dniu 2 września 2009 r. most został oficjalnie otwarty dla ruchu, a w uroczystości wzięli udział premier Wietnamu Nguyễn Tấn Dũng oraz inni przedstawiciele rządu wietnamskiego i australijskiego.

Phu My Bridge Corporation (PMC) posiada trzydziestoletnią licencję BOT na eksploatację mostu, który będzie częścią płatnej drogi. PMC jest prywatnym konsorcjum, w skład którego wchodzą Hanoi Construction Company, Investco, Cienco 620, Thanh Danh Co oraz CII. Projekt został sfinansowany ze środków prywatnych przez PMC oraz z gwarancji kredytów eksportowych udzielonych przez Niemcy, Francję i Australię. Zgodnie z ustaleniami finansowymi prawie połowa wydatków związanych z realizacją kontraktu musi być poniesiona w tych trzech krajach. Te trzy aspekty projektu (infrastruktura sektora prywatnego, program BOT sektora prywatnego i finansowanie z kredytów eksportowych) są dla Wietnamu nowością.^[25]

Francuski ratusz w stylu kolonialnym. Ho Chi Minh City Hall, oficjalnie nazywany Ho Chi Minh City People's Committee Head Office, jest ratuszem miasta Ho Chi Minh City w Wietnamie.

Hala została zbudowana w latach 1902-1908 we francuskim stylu kolonialnym przez architekta Paula Gardèsa. Od 1975 r. w budynku mieści się Komitet Ludowy Miasta Ho Chi Minh, Rada Ludowa Miasta Ho Chi Minh i Sąd Ludowy Miasta Ho Chi Minh.

Chociaż budynek nie jest otwarty dla zwiedzających, jest popularny ze względu na możliwości robienia zdjęć. Turyści mogą robić zdjęcia na zewnątrz, a wiele osób decyduje się na to w nocy, gdy budynek i jego teren są oświetlone.

Inne budynki w pobliżu: Teatr Miejski, Ho Chi Minh City, Budynek HSBC, Ho Chi Minh City, Hotel Rex, Ho Chi Minh City^[26]